Ὁ Πρέσβυς τῶν ΗΠΑ κ. Τζέφρι Πάιατ μετά τοῦ Σεβ. Ἀλεξανδρουπόλεως Ἀνθίμου εἰς τὸ μνημεῖον τοῦ Ὁλοκαυτώματος τῶν Ἑβραίων τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως (13.9.2019).
Τοῦ κ. Γεωργίου Τραμπούλη
Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἰς τό Ἅγιον Ὄρος
Σέ κάθε περίπτωση βρισκόμαστε στήν ἀφετηρία πολύ σημαντικῶν ἐξελίξεων, ἀφοῦ τόν ἑπόμενο μήνα ἀναμένεται νά δοκιμασθοῦν οἱ ἀντοχές στίς πιέσεις ἀλλά καί τό ἀγωνιστικό φρόνημα, τόσο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅσο καί τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Καθώς εἶναι γνωστό, τόν Ὀκτώβριο θά πραγματοποιηθῆ ἡ σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας καί σέ περίπτωση ἀναγνώρισης τοῦ αὐτοκεφάλου τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, μετά καί τίς ἀφόρητες πιέσεις τοῦ Φαναρίου, ἡ ἀπόφαση αὐτή θά ἀποτελέση αἰτία νά βαθύνη ἡ κρίση καί ἡ διαίρεση στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἐπίσης στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπως ἤδη ἔχει ἀνακοινωθῆ θά πραγματοποιήση ἐπίσκεψη ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀπό τίς 19 ἕως τίς 22 Ὀκτωβρίου, συνοδευόμενος, κατά πᾶσα πιθανότητα, ἀπό τόν σχισματικό Μητροπολίτη Κιέβου Ἐπιφάνιο. Στά πλαίσια τῆς νομιμοποιήσης τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας ἐντάσσονται καί οἱ πρόσφατες ἐπισκέψεις ἁγιορειτῶν πατέρων στό Φανάρι ἀλλά καί ἡ ἐπίσκεψη τοῦ νέου διοικητῆ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, κ Ἀθανασίου Μαρτίνου, λίγες ἡμέρες μετά τόν διορισμό του. Ὁ κ. Μαρτίνος χαρακτηρίζεται γιά τίς ἄριστες σχέσεις του μέ τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, μάλιστα ἔχει χειροτονηθῆ ἄρχων τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καί πρέπει νά ἐπισημανθῆ ὅτι ἡ ἐπιλογή τοῦ κ. Μαρτίνου εἶναι ἀπόφαση τοῦ πρωθυπουργοῦ κ. Μητσοτάκη, ὁ ὁποῖος προσωπικά ἀλλά καί ἡ οἰκογένειά του ἔχουν ἄριστες σχέσεις μέ τόν Πατριάρχη.
Ἡ ἀπόφαση τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου νά ἐπισκεφθῆ τό Ἅγιον Ὄρος, συνοδευόμενος ἀπό τόν ψευδο-μητροπολίτη Ἐπιφάνιο, σύμφωνα μέ καταγγελίες ἁγιορειτῶν πατέρων, ἔχει προκαλέσει ἀναστάτωση καί ἀντίδραση στήν Ἀθωνική πολιτεία, διότι ὁ σχισματικός Μητροπολίτης στήν πλειοψηφία τῶν πατέρων εἶναι ἀνεπιθύμητος. Γιά τόν λόγο αὐτό καί ἡ ἐπίσημη ὑποδοχή τοῦ Πατριάρχη θά γίνη στήν φιλοπατριαρχική Ἱ. Μ. Ξενοφῶντος καί ὄχι στό Πρωτάτο, ὅπως συνηθίζεται, γιά νά ἀποφευχθοῦν οἱ ὅποιες ἀντιδράσεις ἀπό μοναχούς πού ἀντιδροῦν στήν παρουσία τοῦ σχισματικοῦ ἐπισκόπου στό Ὄρος καὶ στὴν ἀναγνώριση τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας. Σκοπός τοῦ Πατριάρχη μέ τήν ἐνέργειά του εἶναι νά ἐπιβάλη τόν Μητροπολίτη Ἐπιφάνιο ‟διά τῆς βίας”, ἀφοῦ γνωρίζει ὅτι οἱ ἁγιορεῖτες μοναχοί δέν ἔχουν τό σθένος νά ἀντιδράσουν. Ἔτσι ἡ παρουσία του στίς θεῖες Λειτουργίες καί στίς ἀκολουθίες, ἡ συμμετοχή του ἀκόμη καὶ ἡ μνημόνευσή του κατά τήν θ. Λειτουργία θά λειτουργήσουν ὡς μέσο νομιμοποίησης σχισματικῶν, ἀφορισμένων καί αὐτοχειροτονήτων ἐπισκόπων καί μάλιστα ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, πού θεωρεῖται θεματοφύλακας τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως.
Ἐπέμβασις εἰς τό αὐτοδιοίκητον τῆς Ἀθωνικῆς πολιτείας
Ἡ ἐπιβολή μιᾶς σχισματικῆς Ἐκκλησίας ὡς κανονικῆς, κάτι πού ἐπιχειρεῖ σήμερα ὁ Πατριάρχης, ἀποτελεῖ προσπάθεια ἐπέμβασης στό αὐτοδιοίκητο τῆς Ἀθωνικῆς πολιτείας. Ἀποτέλεσμα τῆς ἐνέργειας αὐτῆς θά ἀποτελέση ἡ ἀλλοίωση καί ὁ περιορισμός τοῦ αὐτοδιοικήτου πολιτεύματός του, γιά τό ὁποῖο οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες ἐπί αἰῶνες διακρίνονταν γιά τήν εὐαισθησία τους καί ἦσαν ἰδιαίτερα προσεκτικοί, ἀφοῦ ἔνιωθαν τοποτηρητές ἱερᾶς κληρονομιᾶς ἀλλά καί ὑπόλογοι στούς ὁσιωτάτους προκατόχους τους, οἱ ὁποῖοι ἐπί αἰῶνες τό διατήρησαν μέ ἀγῶνες ἀλώβητο καί ἀναλλοίωτο.Τό Ἅγιον Ὄρος, σύμφωνα μέ τόν καταστατικό του χάρτη, εἶναι αὐτοδιοίκητο τμῆμα τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, τοῦ ὁποίου ἡ κυριαρχία εἶναι ἄθικτος καί ‟τελεῖ ὡς πρός μέν τό πνευματικό μέρος ὑπό τήν ἀνωτάτη ἐποπτεία τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ὡς πρός τό διοικητικό ὑπό τήν ἐποπτεία τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους. Ἡ δέ διοίκησή του ἀσκεῖται διά ἀντιπροσώπων τῶν Ἱερῶν Μονῶν, πού ἀποτελοῦν τήν Ἱερά Κοινότητα”.
Τόν Νοέμβριο τοῦ 1992, ὅταν ἡ Ἀθωνική πολιτεία ἦταν πολύ λιγότερο ἐκκοσμικευμένη καί δέν ἔρρεαν τά εὐρωπαϊκά κονδύλια καί οἱ ἡγούμενοι εἶχαν ἀγωνιστικό φρόνημα, πέντε καθηγούμενοι: Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου Ἐφραίμ, Ἱ.Μ. Ξηροποτάμου Ἰωσήφ, Ἱ. Μ. Ἁγ. Παύλου Παρθένιος καί οἱ μακαριστοί Ἱ.Μ. Δοχειαρίου Γρηγόριος καί Ἱ. Μ. Σίμωνος Πέτρας Αἰμιλιανός εἶχαν συντάξει καί δημοσιεύσει ἔκθεση-εἰσήγηση, μέ τήν ὁποία ὁριοθετοῦσαν τό αὐτοδιοίκητο τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ἡ ὁποία τότε πολύ εἶχε ἐκνευρίσει τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο μέ ἀποτέλεσμα νά ἐκδηλωθῆ κρίση στίς σχέσεις Πατριαρχείου καί Ἀθωνικῆς πολιτείας. Οἱ ἡγούμενοι ἀναφερόμενοι στό ἰδιότυπο καί προνομιακό καθεστώς τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτοδιοικήσεως τῆς Ἀθωνικῆς πολιτείας μεταξύ τῶν ἄλλων τόνιζαν «Βάσει τῶν διατάξεων τῶν Γενικῶν Κανονισμῶν, τό Ἅγιον Ὄρος ὑπάγεται πνευματικῶς εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ἀπό ἀπόψεως ὅμως διοικητικῆς τό Πατριαρχεῖον ἀσκεῖ ἁρμοδιότητας μόνον ἐάν ζητηθῆ τοῦτο ὑπό τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος, (ἄρθρα 11 καί 49, Γενικοί Κανονισμοί), οὐχί δέ καί αὐτεπαγγέλτως, ὅπερ σημαίνει ὅτι τό Ἅγιον Ὄρος δέν ὑπάγεται εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἀπεριορίστως, ἀλλ’ ἐντός ὁρίων ἐξαρτωμένων ἐν πολλοῖς ἐκ τῆς βουλήσεως τῶν ἁγιορειτῶν, οἵτινες ἀπό τῆς ἀπόψεως ταύτης ἀπολαύουν αὐτοδιοικήσεως ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας, οὐδεμία δέ πρόβλεψις γίνεται περί θεσπίσεως κανόνων δικαίου ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου». (Ν.Ἀντωνοπούλου, Ἡ συνταγματική προστασία τοῦ Ἁγιορειτικοῦ καθεστῶτος, Ἀθῆναι 1958, σελ.68).
Ἐπίσης, εἰς τήν ἐν λόγω εἰσήγηση οἱ ἁγιορεῖτες πατέρες εἶχαν γράψει σχετικά μέ τήν ἐκκλησιαστική καί διοικητική ἐξάρτηση τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὅτι «Αἱ Βασιλικαί-Αὐτοκρατορικαί Μοναί τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ‟αὐτοδέσποται καί αὐτεξούσιαι”, μέχρι καί τόν ΙΔ΄ αἰῶνα, ἐμνημόνευον ἁπλῶς τοῦ ὀνόματος τοῦ ἐπιχωρίου Ἐπισκόπου Ἱερισσοῦ, μή ἔχουσαι ἄλλην ἐκκλησιαστικήν-διοικητικήν ἐξάρτησιν ἀπ’ αὐτοῦ», ἐπιβεβαιώνοντας ἔτσι τό ἄρθρο τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου μέ τίτλο «Διαίρει καί βασίλευε» (φ. 24/6/2016) τοῦ κ. Παύλου Τρακάδα, ὅπου γινόταν λόγος ὅτι ἡ Ἀθωνική πολιτεία θά ἔπρεπε νά ἐπανερχόταν στήν ἐκκλησιαστική καί διοικητική ἐξάρτησή της ἀπό τόν Μητροπολίτη Ἱερισσοῦ, ὅπως ἦταν ἡ παλαιά τάξη.
Οἱ ἁγιορεῖται θά προασπίσουν τήν νομιμότητα ἤ θά σιωπήσουν;
Ἔτσι, ἡ νομιμοποίηση τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας μέ τήν παρουσία τοῦ ψευδο-επισκόπου Ἐπιφανίου ἤ τὴν μνημονευσή του κατὰ τὴν θεία Λειτουργία θά ἐπιτείνη τήν διαίρεση καί τήν ἀναστάτωση στήν καθ’ ὅλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἐπίσης, θά θιγῆ τό οἰκουμενικό καί πανορθόδοξο πνεῦμα πού χαρακτηρίζει τό Ἁγιώνυμο Ὄρος, ὡς πανορθόδοξο μοναχικό κέντρο ἀλλά καί θά ἀποτελέση αἰτία διχασμῶν καί μέσα σέ αὐτό, ἀφοῦ ὁ ἀριθμός τῶν Σλάβων μοναχῶν (Ρώσων, Σέρβων, Βουλγάρων καί Οὐκρανῶν) δέν εἶναι εὐκαταφρόνητος.
Ἆραγε οἱ ἁγιορεῖτες πατέρες θά τηρήσουν τό καθῆκον τους καί θά ἀντιδράσουν στίς προκλήσεις τοῦ Πατριάρχου; Θά διαφυλάξουν τήν παράδοση πού θέλει, σύμφωνα μέ τούς Ἱερούς Κανόνες «ὅποιος μέ τούς ἀφωρισμένους συμπροσεύχηται, πρέπει νά συναφορίζηται καί αὐτός» καθώς ἐπίσης «οἱ αἱρετικοί καί σχισματικοί οὔτε ἱερεῖς εἶναι, ἀλλά μᾶλλον ἱερόσυλοι· οὔτε καθαροί, ἀλλ’ ἀκάθαρτοι· οὔτε βάπτισμα ἔχουσι» ἤ θά ὑποκύψουν στίς πιέσεις τοῦ Πατριάρχου; Θά ἐπιτρέψουν οἱ ἡγούμενοι τῶν Ἱερῶν Μονῶν τήν παρουσία ἤ τὴν μνημόνευση τοῦ ψευδο-μητροπολίτου, ὁ ὁποῖος εἶναι αἴτιος γιά κατάσχεση ἐκκλησιῶν καί ἐπιθέσεις καί προπηλακισμούς ἐναντίον Ἐπισκόπων, ἱερέων, μοναχῶν καί πιστῶν, γιά ἁρπαγές μοναστηριῶν, γιά διώξεις ἀδελφοτήτων τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας;
Θά νομιμοποιήσουν μία Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας οἱ ἐπίσκοποι εἶναι ἀφορισμένοι καί αὐτοχειροτόνητοι; Ἆραγε οἱ ἁγιορεῖτες πατέρες θά ἀναλάβουν τίς εὐθύνες τους ἀπέναντι στήν προάσπιση τῆς νομιμότητας καί τῆς ἀλήθειας ἤ θά σιωπήσουν; ἐπιβεβαιώνοντας τήν κρίση πού διέρχεται ὁ ἁγιορειτικός μοναχισμός καί τήν ἐξοικείωση πολλῶν μοναχῶν καί ἰδιαίτερα τῶν ἡγουμένων μέ τό κοσμικό πνεῦμα; Ἐξάλλου ἡ πολυχρόνια σιωπή τοῦ Ὄρους στά ἀνοίγματα καί στούς διαλόγους τοῦ Πατριάρχη μέ τούς ἑτεροδόξους καί τούς ἀλλοπίστους εἶχε σάν ἀποτέλεσμα νά διαμορφωθῆ ἕνα μοναχικό πνεῦμα ἀποστασιοποιημένο ἀπό τά προβλήματα πού ταλαιπωροῦν τήν Ἐκκλησία ἀλλά καί τήν ἑλληνική κοινωνία. Δυστυχῶς, οἱ διώξεις μοναχῶν τά τελευταῖα χρόνια, ὅπως συμβαίνει τόν τελευταῖο καιρό στά Καυσοκαλύβια, ἀλλά καί ἡ ἐκδίωξη πολλῶν ἀπό τήν Ἀθωνική πολιτεία, λόγω τῆς διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχου, εἶχε σάν ἀποτέλεσμα νά ἀτονήσουν ἀκόμα καί οἱ ἀντιδράσεις τῶν μοναχῶν πού ἐγκαταβιώνουν σέ κελλιά γιά τίς ἀντορθόδοξες ἐνέργειες τοῦ Πατριάρχη.
Γενεσιουργός αἰτία ὁ ἐγωισμός καί ἡ κενοδοξία
Εἶναι λυπηρό καί ἐπικίνδυνο γιά τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τό πνεῦμα τῆς ἔπαρσης, μέ τό ὁποῖο διακατέχεται τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ἀλλά καί ἡ προσπάθειά του νά ἐπιβάλη παπικό πρωτεῖο στήν Ἐκκλησία. Ἄν δέν ἀντιμετωπισθῆ τό γενεσιουργό αἴτιο πού εἶναι ὁ ἐγωισμός καί ἡ κενοδοξία πού ἀπό τήν φύση τους εἶναι διασπαστικά τῆς ἑνότητας, τό πρόβλημα θά διογκώνεται καί θά γιγαντώνη. Γιά αὐτό οἱ ἁγιορεῖτες πατέρες ἔχουν καθῆκον νά ἀποτρέψουν τήν παρουσία ἤ τὴν μνημόνευση τοῦ ψευδο-μητροπολίτου Ἐπιφανίου, ὥστε νά ἀποτραπῆ ἡ ἀναγνώριση τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας.
Τέλος, ἕνα ἄλλο στοιχεῖο πού δείχνει ὅτι πρέπει νά ἀποτραπῆ ἡ παρουσία τοῦ σχισματικοῦ Μητροπολίτη στό Ἅγιον Ὄρος εἶναι ὅτι ἐνδέχεται μέ τήν λήξη τῆς ἐπισκέψεως νά ἀκολουθήση καί ἐπίσκεψη τῶν δύο Ἱεραρχῶν, Βαρθολομαίου καί Ἐπιφανίου, στήν Θεσσαλονίκη ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ὁπότε ἡ πρόκληση θά εἶναι τεράστια. Ἆραγε ποιός θά σταματήση τότε αὐτήν τήν ἐπίσκεψη; Θά ἔχη ἆραγε τό σθένος νά ἀρνηθῆ ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος τήν παρουσία του; Ἔτσι μετά τήν ἀναγνώριση τῶν σχισματικῶν ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος θά ἀκολουθήση καί ἡ ἀναγνώριση ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἐάν ἤδη δέν ἔχη ἀναγνωρισθῆ ἀπό τήν Ἱεραρχία. Ἐπείγει σήμερα καί ὄχι αὔριο ἡ τοποθέτηση τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί τοῦ Ἁγίου Ὄρους στίς παράλογες καί παράνομες ἀξιώσεις τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.