Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος στρατεύθηκε στον οικουμενιστικό συγκρητισμό του Φαναρίου.

Ο επίσκοπος Ναυπάκτου Ιερόθεος ξαναχτύπησε!

Γράφει ο Μέτοικος 

Σε μια εκτενέστατη περιγραφή και στηλίτευση των παρεκκλίσεων τού πατριαρχείου των Ρώσων από την Ορθόδοξη διδασκαλία, ο επίσκοπος Ναυπάκτου «καταδικάζει» τον Μόσχας για τα ίδια αμαρτήματα που αθωώνει τον Κωνσταντινουπόλεως!

Σταχυολογώ από το άρθρο:

Η όλη κριτική και αποδοκιμασία των υπαρκτών οικουμενιστικών ανοιγμάτων του πατριαρχείου Μόσχας από τον επίσκοπο Ναυπάκτου, στηρίζεται στην αναντιστοιχία μεταξύ των Ορθοδόξων αποφάσεων του Συνεδρίου της Μόσχας, που έγινε επί σταλινοκρατίας και του κοινού ανακοινωθέντος στις 12 Φεβρουαρίου 2016 του Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλου με τον Πάπα Φραγκίσκο στην Αβάνα της Κούβας.

Το «Συνέδριο-Σύναξη» στη Μόσχα το 1948 ο Ναυπάκτου κ.Ιερόθεος ονομάζει «πανσλαβιστική Σύναξη» ενώ ο Ι.Καρμίρης αντικειμενικότερα, το αποκαλεί «Ορθόδοξο Συνέδριο» και, σωστά, αφού σε αυτό συμμετείχαν με αντιπροσώπους τους τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία Αλεξανδρείας και Αντιοχείας.

Ο επίσκοπος Ναυπάκτου αποφαίνεται ότι η «πανσλαβιστική Σύναξη» ή «συνδιάσκεψη» της Μόσχας το 1948 δεν ήταν «ούτε Πανορθόδοξη Σύνοδος ούτε ελεύθερη φωνή της Οικουμενικής Ορθοδοξίας, αλλά ήταν μια εκδήλωση για ανταλλαγή απόψεων των εκπροσώπων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, υπό τον άγρυπνο έλεγχο του άθεου καθεστώτος», κάτι δηλαδή σαν τη σύναξη στο Κολυμπάρι της Κρήτης, που έγινε υπό τον ανύσταχτο οφθαλμό των Αμερικανών.

Αξίζει υπομνήσεως πως, το άρθρο του επισκόπου Ναυπάκτου κ.Ιερόθεου δεν είναι ασύνδετο με το Διεθνές Συνέδριο για τον Ρώσο Θεολόγο π. Γεώργιο Φλωρόφσκι που οργανώνεται, με μια αίσθηση λεπτής ειρωνείας στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως τον προσεχή Σεπτέμβριο για να δείξει, προφανέστατα, μόνο τις κακοδοξίες της ρωσικής θεολογίας! αφού κατά τον κ. Ιερόθεο ο Ρώσος θεολόγος της διασποράς «αντέκρουσε πολλές πτυχές της αντιπατερικής θεολογίας των Ρώσων θεολόγων».

Με χαμηλού επιπέδου προπαγανδιστικά επιχειρήματα, για τη συμμετοχή Ρώσων σταλινικών σε «εκκλησιαστικές» επιτροπές, όπως κάποιου Κάρποφ που ήταν επικεφαλής των διώξεων κατά των Ελλήνων από τον Στάλιν, ο κ. Ιερόθεος προσπαθεί να υποβιβάσει την επί της ουσίας αξία των αποφάσεων του «Ορθοδόξου Συνεδρίου» Μόσχας και, πάντως, είναι απορίας άξιο το γιατί επικεντρώνεται η προσοχή τού κ. Ιερόθεου στην επισήμανση των Συνέδρων για το ρόλο του Βατικανού και των Παπών που «πάντα ήταν στο πλευρό των ισχυρών αυτού του κόσμου». Οι Σύνεδροι στο «Ορθόδοξο Συνέδριο» αποφάνθηκαν πως, η πολιτική του Βατικανού ήταν και, αφού μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει τίποτα συνεχίζει να είναι «αντιχριστιανική, αντιδημοκρατική και αντιλαϊκή».

«Υποθέτω [γράφει με αξιαγάπητη αφέλεια ο επίσκοπος Ναυπάκτου] ότι αυτό [το Συνέδριο, δηλαδή, της Μόσχας τον Ιούλιο του 1948] θορύβησε εκκλησιαστικούς και μη παράγοντες και τέσσερεις μήνες μετά, ήτοι 1η Νοεμβρίου του 1948, εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Αθηναγόρας, ύστερα από παραίτηση του Πατριάρχου Μαξίμου»!

Αλήθεια, εκτός από τον επίσκοπο Ναυπάκτου κ.Ιερόθεο πόσοι στον κόσμο υπάρχουν που δεν γνωρίζουν ότι τον πατριάρχη Μάξιμο έδιωξαν από τον πατριαρχικό θρόνο οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Αμερικής; Πόσοι δεν ξέρουν πως, για να εκλεγεί ο Αθηναγόρας απέσυρε την υποψηφιότητά του ο Μητροπολίτης Δέρκων, ύστερα από ισχυρές πιέσεις της Ελληνικής Κυβερνήσεως; Για ενημέρωσή του ο άγιος Ναυπάκτου ας διαβάσει τα τεκμηριωμένα άρθρα του π. Σεραφείμ Ζήση: «Ο Μασόνος πατριάρχης Αθηναγόρας και ο Οικουμενισμός» στην Ορθόδοξη περιοδική έκδοση «Θεοδρομία».

«Ο νέος Οικουμενικός Πατριάρχης [γράφει ο Ναυπάκτου κ.Ιερόθεος] άσκησε μια οικουμενική πολιτική [σε αντίθεση με τον προκάτοχό του Μάξιμο που ήταν Ορθόδοξος] ενδεχομένως ως αντίβαρο στις επιδιώξεις του Πατριαρχείου Μόσχας, πού δεχόταν την επίδραση της πολιτικής της Σοβιετικής Ένωσης». Το να ονομάζει «οικουμενική» και όχι οικουμενιστική την πολιτική του Αθηναγόρα, που εκλέχθηκε από «εκκλησιαστικούς και μη παράγοντες» είναι η μεγαλύτερη διαστρέβλωση της αλήθειας που κάνει ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος για τα γεγονότα εκείνων των χρόνων, που οδήγησαν το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στην αγκαλιά του Οικουμενισμού.

Ο Ναυπάκτου κ.Ιερόθεος, προκειμένου να δείξει τη σταδιακή ολίσθηση της Ρωσικής Εκκλησίας από την Ορθόδοξη εκκλησιολογία και παράδοση, μνημονεύει τις σχέσεις του Μητροπολίτη Λένινγκραντ Νικόδημου με τον Πάπα το 1978 και υπαινίσσεται μια ανομολόγητη αναγνώριση του Πάπα από τον Μητροπολίτη Νικόδημο, λες και δεν γνωρίζει πόσοι φαναριώτες πατριάρχες υπέγραψαν ομολογίες πίστεως σε Πάπες! Αλλά τι το καινούργιο όταν ο αμερικανοκίνητος Αθηναγόρας συναντήθηκε στις 5 Ιανουαρίου του 1964 με τον Πάπα Παύλο Στ΄ στα Ιεροσόλυμα; Πως, κάποιος που δεν καταδικάζει τις εκκλησιολογικές παρεκκλίσεις του πατριάρχη Αθηναγόρα, κατηγορεί τους Ρώσους για τις σχέσεις τους με τους παπικούς, όταν στην Κωνσταντινούπολη και Ρώμη στις 7 Δεκεμβρίου 1965 έγινε η άρση των Αναθεμάτων;

Ποιόν αιτιάστε άγιε Ναυπάκτου; Αυτόν που περπάτησε στον δρόμο ή αυτόν που άνοιξε το δρόμο;

Και με αυτές τις γενικές παρατηρήσεις στο άρθρο του επισκόπου Ναυπάκτου φτάνουμε στο ζουμί της κριτικής του, που εστιάζεται στη συνάντηση του Πατριάρχου Μόσχας Κύριλλου με τον Πάπα Φραγκίσκο στην Αβάνα της Κούβας στις 12 Φεβρουαρίου 2016 και στο κοινό ανακοινωθέν τους.

Για την ιστορία και επειδή η μνήμη του επισκόπου Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου έχει ανάγκη ανανεώσεως, αφού ο επίσκοπος θυμάται επιλεκτικά, καταγράφουμε τις συναντήσεις του κ. Βαρθολομαίου με τους στερημένους της θείας χάριτος παπικούς.

Έχουμε και λέμε:

«Στις 27-30 Ιουνίου 1995 ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέπτεται για πρώτη φορά την Αγία Έδρα και συναντάται με τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β».

Στις «24 Ιανουαρίου 2002 οι Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως και Αντιοχείας μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας παρίστανται στην Ημέρα Προσευχής για την Ειρήνη που διοργανώνει ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ στην Ασίζη της Ιταλίας».

Στις «29 Ιουνίου 2004 ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος πραγματοποιεί την τρίτη του επίσκεψη στο Βατικανό και συνεορτάζουν με τον Ιωάννη Παύλο Β’ τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την Άρση των Αναθεμάτων».

Στις «30 Νοεμβρίου 2006 ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’ επισκέπτεται το Φανάρι και τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο».

Τον «Ιουνίου του 2008 ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος επισκέπτεται το Βατικανό για τον εορτασμό του έτους του Αποστόλου Παύλου».

Στις «18 Οκτωβρίου 2008 μετά από πρόσκληση του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ’ ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος πραγματοποιεί ομιλία στη ΙΒ’ Τακτική Σύνοδο των ανά τον κόσμο Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων!».

Στις «18 Μαρτίου 2013 ο Οικουμενικός Πατριάρχης συναντάται ανεπίσημα με τον νέο Ποντίφικα Φραγκίσκο μερικά 24ωρα μετά την εκλογή του!».

Το Μάιο του 2014 ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Πάπας της Ρώμης Φραγκίσκος συναντιόνται στα Ιεροσόλυμα και, όλα αυτά όταν «ο αφορισμός του Πατριάρχου Μιχαήλ Κηρουλαρίου και πάσης της Ορθοδόξου Εκκλησίας κείται ακόμη επί της Αγίας Τραπέζης του Ι. Ναού τής του Θεού Σοφίας, αφ’ ης αυτόθι ετοποθετήθη υπό του αζυμίτου καρδιναλίου Αρχιεπισκόπου της Silva Candida Ουβέρτου κατά την ώραν της Θ. Λατρείας της 16ης Ιουλίου 1054, παρουσία μάλιστα του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Θ’ του Μονομάχου, ουδέποτε, έκτοτε έως τη σήμερον κανονικώς αρθείς υπό της Εκκλησίας Ρώμης».

Ο Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος αιτιάται τους «αντιπατριαρχικούς κύκλους στην Ελλάδα», γιατί «εξασκούν αυστηρότατη κριτική στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για θέματα εκκλησιολογικά[και] δεν κρίνουν… την «Κοινή Δήλωση» μεταξύ του Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου και του Πάπα Φραγκίσκου, αλλά και λαμβάνουν θέση υπέρ του Πατριαρχείου Μόσχας σε βάρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου [και] Συγχρόνως θεωρούν δευτερεύοντα τα οικουμενιστικά θέματα, πού είναι αλλοίωση του δόγματος!».

Άντε τώρα βρες τι να πεις στον επίσκοπο Ναυπάκτου, για αυτά που εν πλήρει συνειδήσει λέει!

Διαφωτίστε μας άγιε Ναυπάκτου, το συντονιστικό κέντρο της Ορθοδοξίας, το Φανάρι, όπου «ευρίσκονται η φάτνη της εκκλησιολογίας! Τα σπάργανα της Θεολογίας!!» και είναι «ο πατρικός οίκος δια πάντα Ορθόδοξον Χριστιανόν!!! Και η κεφαλή πασών των Αγίων του Θεού Εκκλησιών!!!!» τι ακριβώς έκανε για αυτή την «Κοινή Δήλωση», με ποια απόφασή του Συνοδική την καταδίκασε;

Στην Ελλάδα επίσκοπε Ναυπάκτου κ. Ιερόθεε δεν υφίστανται «αντιπατριαρχικοί κύκλοι», υπάρχουν Έλληνες Ορθόδοξοι που «κατά τας των Αγίων θεοπνεύστους θεολογίας και το της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα» πολιτεύονται.

Στη συνέχεια ο κ. Ιερόθεος παραθέτει σημεία της «Κοινής Δηλώσεως», για να φανούν οι οικουμενιστικές απόψεις του Πατριαρχείου Μόσχας».

Όμως, το ερώτημα άγιε Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεε είναι όχι το τι είπαν ο Μόσχας και ο Πάπας, που βέβαια έχουν την αξία τους, αλλά το τι δεν είπε από αυτά που υπάρχουν στην «Κοινή Δήλωσή» τους ο πατριάρχης Βαρθολομαίος!

Στην «Κοινή Δήλωση» του πατριάρχη Μόσχας και του Πάπα αναφέρεται πως, θα καταβάλουν «με αποφασιστικότητα κάθε απαραίτητη προσπάθεια προς αντιμετώπιση των διαφωνιών, τις οποίες κληρονομήσαμε από την ιστορία». Παραδεχθείτε άγιε Ναυπάκτου πως ο Μόσχας είναι πιο κομψός και διπλωμάτης από τον κ. Βαρθολομαίο που δήλωσε ότι: «Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού!».

Ο επίσκοπος Ναυπάκτου κ.Ιερόθεος, (ο ευλογημένος γράφει τόσα πολλά που δεν μπορείς με τη μια όλα να τα αναιρέσεις) υποστηρίζει πως :«Η οικουμενιστική κίνηση πού αναπτύχθηκε τον 20ό αιώνα για την λεγομένη «ένωση των Εκκλησιών» χρησιμοποίησε υπερβολικά και παραπλανητικά το αίτημα της Αρχιερατικής προσευχής του Χριστού προς τον Πατέρα Του «ίνα πάντες έν ώσι, καθώς σύ, πάτερ, εν εμοί κάγώ εν σοί, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν» και θαυμάσια και ορθόδοξα εξηγεί πως, αυτή η προσευχή αναφέρεται στην «ενότητα των Αποστόλων, η οποία πραγματοποιήθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής».

Ξεχνά, βέβαια, ότι αυτός που έκανε «σούπα» το αίτημα της Αρχιερατικής προσευχής του Χριστού είναι ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος ενώ την πρωτοχρησιμοποίησαν στα Ιεροσόλυμα ο πατριάρχης Αθηναγόρας και ο Πάπας.

Το θέμα της Ουνίας περιλαμβάνεται στην «Κοινή Δήλωση» του πατριάρχη Μόσχας και του Πάπα, αλλά ας μην θυμηθούμε τις δηλώσεις Βαρθολομαίου για την Ουνία που, μετά το σάλο που προκάλεσαν αναίρεσε και, κυρίως, ας μη φέρουμε στο προσκήνιο το τι γίνεται σήμερα στην Ουκρανία, με τους σχισματικούς της «εκκλησίας Βαρθολομαίου» και τους Ουνίτες.

Και επιτέλους! Φτάνουμε σε αυτό που ενοχλεί τον κ. Ιερόθεο.

Αποφαίνεται ο επίσκοπος Ναυπάκτου πως, ο Μόσχας «υπέγραψε την «Κοινή Δήλωση» ως θρησκευτική και πολιτική υπερδύναμη, ως εκπρόσωπος των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, χωρίς όμως να λάβη εξουσιοδότηση, υποκαθιστώντας και αντικαθιστώντας τον Οικουμενικό Πατριάρχη [που κατά τον κ. Ιερόθεο είναι ο μόνος που έχει το δικαίωμα ως «Πρώτος» να υπογράφει δηλώσεις με αιρετικούς]». Φαίνεται [συνεχίζει ο κ. Ιερόθεος] σαν να έχη χαθή η λεγομένη Δεύτερη Ρώμη (η Νέα Ρώμη) και να ομιλή η «Τρίτη Ρώμη» με την «Πρώτη Ρώμη», οι δύο Παγκόσμιοι Χριστιανοί Ηγέτες και δύο πολιτικοί Οργανισμοί».

Και να η ομολογία!

«Από την σύντομη και περιεκτική αυτή ανάλυση της «Κοινής Δηλώσεως» μεταξύ του Πάπα Φραγκίσκου και του Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου [γράφει ο Ναυπάκτου κ.Ιερόθεος] φαίνεται ότι οι θέσεις της «Κοινής Δηλώσεως» είναι μια κακή μορφή των αποφάσεων της «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου» στο Κολυμπάρι Χανίων Κρήτης πού συνεκλήθη λίγους μήνες μετά την «Κοινή Δήλωση» στην Άβάνα της Κούβας, ήτοι τον Ιούνιο 2016, στην οποία δεν παρευρέθη ο Πατριάρχης Μόσχας!».

«Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων;».

Και όταν ο κ. Ιερόθεος ομολογεί την κακοδοξία στο Κολυμπάρι, πως μπορεί και επικρίνει τους τάχα «αντιπατριαρχικούς κύκλους», που υπερασπίζονται «των της ευσεβείας δογμάτων»;

Αλλά και, τέλος πάντων, αφού η «Κοινή Δήλωση» του πατριάρχη Μόσχας και του Πάπα προηγήθηκε της συνάξεως στο Κολυμπάρι, μήπως οι εκεί παραβρισκόμενοι, επίσκοπε Ναυπάκτου, αντιγράψατε τα συμπεράσματα αυτής της δηλώσεως;

Στην κατακλείδα του κειμένου, ο αναγνώστης θα διαπιστώσει έκπληκτος πως ο κ. Ιερόθεος μέμφεται τον Μόσχας Κύριλλο, γιατί δεν είναι συνεπής με τις αποφάσεις του Συνεδρίου της Μόσχας το 1948 που, ο επίσκοπος Αγίου Βλασίου στην αρχή του άρθρου έχει καταδικάσει ως πολιτικά υποκινούμενο από το σταλινικό καθεστώς!

Το πρόβλημα, επιλέγει στο άρθρο του ο κ. Ιερόθεος που στρατεύθηκε στον βαρθολομαίικο οικουμενισμό «ο οποίος διακρίνεται για σύγχυση μεταξύ αλήθειας και πλάνης, μεταξύ αλήθειας και αιρέσεως» είναι πως «οι αντιοικουμενιστικοί θεολόγοι, ενώ κατακρίνουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και την Σύνοδο της Κρήτης, όχι μόνον αμνηστεύουν τις χειρότερες απόψεις του Πατριάρχου Μόσχας, αλλά και τον στηρίζουν σε βάρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου».

Το πρόβλημα Σεβασμιώτατε Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεε είναι πως, για τα ίδια και χειρότερα αμαρτήματα αμνηστεύετε τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίο και καταδικάζετε τον ομόφρονά του πατριάρχη Μόσχας κ.Κύριλλο!



ΠΗΓΗ