Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2020

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ : σχετικά με το μπλόγκ,''ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ'',για τους εν Χριστώ αδερφούς:





Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, μια ενημέρωση σχετικά με το blogger μας ,θα θέλαμε να σας γνωστοποιήσουμε..

Το blogger από ''ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ'' αλλάζει όνομα σε ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΡΗΤΕΣ'' για διαδικαστικούς λόγους.

Στόχος μας είναι να σας ενημερώνουμε,το κατά δύναμη,για θέματα αντιαιρετικού περιεχομένου. Ακολουθούμε την Οδό των Αγίων μας Ομολογητών στην διαχρονική πορεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας,κάνοντας ανυπακοή και αποτειχιζόμενοι από την αίρεση και τα πρόσωπα που εκπροσωπούν και στηρίζουν στις ημέρες μας την αίρεση του Οικουμενισμού.Και το νόμιμο δικαίωμα της αποτείχισης,μας το παρέχουν κανόνες της εκκλησίας μας.

Φυσικά θα διαθέτει τον ίδιο χαρακτήρα και τις ίδιες ενημερώσεις για τα Ορθόδοξα ζητήματα καθώς και πλούσιο πνευματικό υλικό...

Με υπομονή λοιπόν από την αρχή ξανά δημιουργήσαμε με τη δύναμη του Κυρίου νέο blogger.. Θα θέλαμε τη στήριξη και την κατανόησή σας και ευχόμαστε το νέο μας blogger να ακολουθηθεί όσο και το προηγούμενο.

Παρακαλούμε μην στέλνετε email και σχόλια σε αυτό το blogger.Δεν το διεγράφουμε όμως. Υπάρχουν πολλές αναρτήσειςιδιαίτερα ενδιαφέροντες αναρτήσεις μας,διαλέξτε την θεματική ενότητα που επιθυμείτε και περιηγηθείτε.

Aπό σήμερα η καινούρια μας διεύθυνση είναι(από την Πέμπτη αυτή 30-1-2020 θα είναι σε λειτουργεία):


https://orthodoxoikrites.blogspot.com/?fbclid=IwAR1O0KicKVo02rKqtHD3ZbwTe9-tPRERW8j5r-mNTDoSW__3eO7R7LBFIKI


Και το καινούριο μας email είναι :

orthodoxoikrites@gmail.com

Ελπίζουμε και ευχόμαστε,συν Θεώ,να μπορέσουμε να επιτύχουμε τον σκοπόν μας αυτόν,προς Δόξα Θεού και σωτηρία των ψυχών όλων μας.!



Με αγάπη Κυρίου και Ομολογία πίστεως ...


ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΡΗΤΕΣ




Ευχαριστούμε .!




ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΡΗΤΕΣ

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2020

ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΙ, ΑΒΟΥΛΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ “ΠΙΟΝΙΑ” ΚΑΙ ΟΧΙ “ΠΑΙΚΤΕΣ”



Συχνά, ο Επίσκοπος καθίσταται ο “Μανδύας” τής κάθε άνομης εξουσίας (ΦΩΤΟ)

ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΙ, ΑΒΟΥΛΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ “ΠΙΟΝΙΑ” ΚΑΙ ΟΧΙ “ΠΑΙΚΤΕΣ”



ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Θρησκεία, ο μέγιστος Γεωστρατηγικός παράγων

[Θρησκεία, μέγας Γεωπολιτικός παράγων]

Πρέπει να καταστή κατανοητό ότι, η θρησκεία στη Ανατολή αποτελεί μέγιστο καί ουσιώδη Γεωπολιτικό παράγοντα.

Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλά άλλα μέρη της υφηλίου, αλλά με πολύ μικρότερο συντελεστή βαρύτητος.


Όταν θέλης να μελετήσης τις εξελίξεις στη Ανατολή, χωρίς να λαμβάνης υπ’ όψιν την θρησκεία, είναι σαν να βρίσκεσαι στόν ωκεανό και νά αγνοής το παράγοντα “θαλασσινό νερό”.

[Αναλώσιμα “Πιόνια” καί όχι διεθνείς “Παίκτες”]


Γι’ αυτό τό λόγο, οι ισχυροί τού κόσμου τούτου, στρατολογούν τούς Εκκλησιαστικούς παράγοντες, ως υποχείριά τους. Τούς χρησιμοποιούν γιά νά χαράσσουν τήν πολιτική τους. Τούς εκβιάζουν, ώστε νά συμβάλλουν στά άνομα καί καταχθόνια σχέδιά τους.


Δυστυχώς, σ’ αυτό τό αισχρό παιγνίδι, όχι μόνον σήμερα αλλά από αιώνες οι Μούναρχοι (Τύραννοι), εισήγαγαν τούς Προκαθημένους τής Εκκλησίας ως θεραπαινίδες τής εξουσίας των.




Σπάνιες είναι οι ηρωϊκές εξαιρέσεις καί οι ουσιώδεις διαφοροποιήσεις. Θά τίς συναντήσουμε όμως σέ όλο τους τό μεγαλείο στούς εμβληματικούς Αγίους μας, στούς Μ. Αθανασίους, στούς Ι. Χρυσοστόμους, στούς Μ. Βασιλείους καί στούς Μεγάλους Φωτίους.

Συχνά, οι σημερινοί Προκαθήμενοι, δυστυχώς, καθίστανται δουλικά άβουλα “Πιόνια”, σχοινοκινούμενες φαιδρές “Μαριονέττες” καί όχι “Παίκτες” στή ευρεία Διεθνή σκακιέρα.

Αυτοί, ως “λύκοι βαρείς” κατατρώγουν τό Ιερό “Ποίμνιο”. Ως “μισθωτοί ποιμένες”, εγκαταλείπουν τά “Πρόβατα”, πού τούς ενεπιστεύθη ο Κύριος. Αδιαφορούν δηλαδή παντελώς γιά τήν σωτηρίας τού Κόσμου υπηρετούν τις εξουσίες τού Κόσμου. Παραβιάζουν ασύστολα τά Θεία εντάλματα τού Κυρίου, πού περιέχονται μέ σαφήνεια στά Ιερά Ευαγγέλια καί στους Θεοπνεύσους Ιερούς Κανόνες.

Εκτελούν αναντίρρητα ότι διατάσσουν τά “Μεγάλα Πνεύματα” τής Πονηρίας τού “Κοσμοκράτορος” Διαβόλου τού αιώνος τούτου.

[Φαντασιώνονται Αυτοκρατορικές εξουσίες]

Τό χειρότερο ακόμη είναι ότι, από πλήρη ανοησία, δέν αντιλαμβάνονται ότι κατέστησαν “Υποζύγια” τών Πολιτικών. Σάν τά γαϊδουράκια πού μεταφέρουν τά φορτία τών αφεντικών τους.


Όμως, παρασυρμένοι από τίς Αυτοκρατορικές συμβολικές στολές, τούς Βασιλικούς Μανδύες καί τίς κορώνες, φαντασιώνονται πώς έχουν μοναρχικές εξουσίες. Τίποτε πιό γελοίο όταν πρόσωπα, ενδεδυμένα ως “Εκκλησιαστικοί Βασιλείς”, νά ενεργούν ως παθητικοί δούλοι. Ως σκλάβοι ανάξιοι, ανίκανοι καί όχι μόνον.



Κατ’ εντολήν τών αισχρών αφεντάδων, βλασφημούν κατά τού Παναγίου Πνεύματος, “αναγνωρίζοντας” τούς Aχειροτονήτους καί καθηρημένους τής Ουκρανίας ως “Εκκλησία”.

·
“Ένας εκ τού αριθμού τών δεκατεσσάρων (14) Προκαθημένων”, στήν “Αθήνα”, πορεύεται ως τέλειος “Υποτακτικός” τού “Ανθυπάτου” καί “Συμπληρωματικός Σκλάβος”, τών τύποις Κυβερνητών, τών όντων δούλων τού Ξένων Δυναστών.

· “Έτερος εκ τού αριθμού τών δεκατεσσάρων (14) Προκαθημένων”, εκεί στό “Φανάρι”, πολιτεύεται καταχθονίως ως κατώτερος μισθωτός υπάλληλος ενός ή περισσοτέρων Υπουργείων Εξωτερικών τών προσωρινών Μεγάλων Δυνάμεων.

· Αλλά, “καί τρίτος εκ τού αριθμού τών δεκατεσσάρων (14) Προκαθημένων”, στήν “Αλεξάνδρεια” προβαίνει εις αντικανονικές ενέργειες, γιά τό “Ουκρανικό”, πρό αφεντικών, πρό ασημάντων Διπλωματικών Υπαλλήλων.


[Αριθμούνται, αλλά δέν συγκαταλέγονται στούς Διαδόχους τών Αποστόλων]

Σημειώνουμε πώς, σκοπίμως δέν αναφέρουμε, “ένας Προκαθήμενος”, χωρίς βεβαίως νά λαθεύουμε. Αλλά, σημειώνουμε μέ βαθύτερο νόημα “ένας εκ τού αριθμού τών δεκατεσσάρων (14) Προκαθημένων”. Γιά ποιό λόγο; Τό εφαρμόζουμε κατ’ αναλογία καί κατ’ αντιστοιχία μέ τήν εύστοχο έκφρασι πού χρησιμοποιούν τά Ιερά Ευαγγέλια.

Συγκεκριμένα, τά Ιερά Κείμενα τόν προδότη Ιούδα, δέν τόν καταγράφουν, ούτε τόν κατονομάζουν ως «έναν εκ τών δώδεκα Αποστόλων», ενώ τυπικώς καί εξωτερικώς ήτο Απόστολος, αλλά, όλως διαφορετικά. Ιδού τί αναφέρουν γι’ αυτόν:

«Εἰσῆλθεν δὲ Σατανᾶς εἰς Ἰούδαν, τὸν καλούμενον Ἰσκαριώτην͵ ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δώδεκα·» (Λουκ. κβ’ 3). (Καθώς καί εἰς Ματθ. κστ’ 14, 47, Μαρκ. ιδ’ 10, 43, Λουκ. κβ’ 22).

Ο Ιούδας συναριθμείται μέν μέ τήν αγία χορεία τών Μαθητών, αλλά δέν είναι πραγματικά ένας από αυτούς.


[Οι ανάξιοι ζητούν νά τούς προσκυνούν καί νά τούς μεγαλύνουν]



Τό χείριστο τής υποθέσεως είναι ότι, οι ως άνω ρασοφόροι, προσπαθούν, ώστε νά επιβάλλουν στανικώς στούς ευσεβείς Χριστιανούς, στούς Μοναχούς καί στούς Κληρικούς τόν καταναγκασμό τους. Ζητούν πιεστικά, ώστε νά τούς προσκυνούν καί νά τούς υπακούουν μέ τυφλή διάθεσι, ως “Αλλαθήτους”, ως “Ψευτο-Αγίους” καί ως “Ψευτο-Προφήτες”.

Οι συγκεκριμένοι Προκαθήμενοι, λαμβάνουν μόνοι τους αποφάσεις, χωρίς κανονικές Ιεροσυνοδικές Διαδικασίες.

Έχουν καταργήσει κατ’ ουσίαν τό Συνοδικό σύστημα καί εξευτελίζουν τούς συνεπισκόπους των.

Ο πιστός λαός τού Θεού, μέ τό δικό του λεπτό αισθητήριο, τούς καταδικάζει, τούς περιφρονεί καί τούς αγνοεί μέ κάθε τρόπο.

Τραντακτό παράδειγμα η επίσκεψις εις Θεσσαλονίκη (19/10/19) τού εις “Βόσπορον” ευρισκομένου. Γιά νά μπορέση νά τελέση μία Θεία Λειτουργία, έπρεπε νά επιστρατευθούν καί νά τόν προστατεύουν εκατό (100) πάνοπλοι αστυνομικοί τών Ειδικών Δυνάμεων.

Καί μάλιστα, άνδρες τής ξεχωριστής Ομάδος Προλήψεως καί Καταστολής Εγκλήματος (Ο.Π.Κ.Ε.).

Ευχόμεθα, τό φόβο τού Ευσεβούς λαού, αφού δέν έχουν φόβο Θεού, άς έχουν όλοι οι πραγματικά ανάξιοι φτηνόψυχοι καί υπερφίαλοι ρασοφόροι.



[“Ἄξιοι” καί “Παν-Άξιοι”, μόνον οι Πατέρες, οι “Αντ-Άξιοι” τών Αγίων]

Άς επανέλθουμε τώρα στά καυτά ζητήματα, προβαίνοντας μετά προσοχής εις συνετούς συσχετισμούς, ώστε νά μή περιέλθουμε εις σφάλματα καί απομακρυνθούμε από τήν Αλήθεια.

Άξιοι καί πραγματικά Πανάξιοι ήσαν οι Άγιοί μας καί οι μιμηταί τους. Πραγματικά Άξιοι είναι ΜΟΝΟΝ οι Κληρικοί μας πού εμφορούνται από τό Πατερικό ήθος καί ύφος.

«Ἀνάξιοι δέ πάλιν ούς», ο Κύριος, «εὑρήσει ραθυμοῦντας» (Απολυ­τίκιο Μ. Εβδομάδος).



[Δέν υφίστανται “Νεο-Παπικές” εξουσίες]

Είναι πασιφανές καί βέβαιο, κατά τούς σοφούς καί θεοπνεύστους Ιερούς Κανόνες ότι:

· ΠΟΤΕ, η “Ρώμη” δέν εδικαιούτο απολυταρχικές “Παπικές” εξουσίες επάνω στίς άλλες Εκκλησίες. Άς τίς απαιτούσε στανικώς, μέ τήν βοήθεια ισχυρών πολιτειακών εξουσιαστών. Γι’ αυτό τό λόγο καί απεπέμφη, παραμένουσα μόνη, μονοπρόσωπη, μέ τήν εγωϊστική καί εωσφορική της πλάνη, όπως μονοπρόσωπος είναι καί ο Εωσφόρος.

· ΠΟΤΕ, η “Κωνσταντίνου Πόλη” δέν κατείχε, Κανονικώς, ούτε εγνώριζε “Νεο-Παπικές” εξουσίες καί δέν τίς κατέχει.
Καί άς παρίστανε κάποτε, υπερφίαλα, τόν “Μιλλέτ Μπασί”, τόν Κυβερνήτη όλων τών Ορθοδόξων λαών, μέ Φιρμάνια τών παναθλίων αιμοσταγών Σουλτάνων.

· ΠΟΤΕ, η “Μόσχα” δέν πρόκειται νά αποκτήση “Νέο-Νεο-Παπικές” εξουσίες, όσο καί άν η Ρωσία αποτελεί μία από τίς δύο Παγκόσμιες Υπερδυνάμεις

Άς μή φαντασιώνεται πώς, είτε ως Αυτοκρατορία, είτε ως Κοσμοκρατορία, θά διαδεχθή τό “Φανάρι” στά καταγελάστα “Νεο-Πρωτεία” του.

Εν συμπεράσματι, χάθηκε τό πραγματικό Μέτρο. Κάθε αληθινό Μέτρο λογικής, ταπεινώσεως καί ελευθερίας. Επίσκοποι μέ Αυτοκρατορικά διάσημα, Κορώνες, Σκήπτρα καί Σάκους απώλεσαν κάθε αυτοσυγκράτησι, κάθε φρένο τού νοός. Παραλογίζονται στήν κυριολεξία. Ελησμόνησαν τό πραγματικό Σχήμα καί τήν ουσία τού Ταπεινού Εσταυρωμένου Ιησού.



[Προκαθήμενοι σκεπάζουν τίς ανομίες τών Δυναστών]

Τό μέγα έγκλημα αυτών τών ρασοφόρων είναι πώς, επικαλούνται ανύπαρκτες υπερεξουσίες, «Θείω Δικαίω», γιά νά τίς χρησιμοποιήσουν, δουλεύοντας ακόμη πιό δουλικά γιά τά ισχυρά εγκόσμια υποχθόνια Αφεντικά τους.


Η κοσμική καί πολλάκις άδικος Εξουσία, προκειμένου νά εξαπατά τίς λαϊκές μάζες, προβάλλει ως προκάλυμμα δίπλα της τούς Επισκόπους καί κυρίως τούς Προκαθημένους.

Αυτοί οι ρασοφόροι, κατήντησαν, εκτός από δουλικά, χρυσοντυμένες μαριονέττες, ώστε νά στολίζουν καί νά λαμπρύνουν τήν μεγαλειότητα τών Πολιτικών προαγωγών τους.

«... Κάθε εκδήλωση χωρίς την παρουσία του Δεσπότη, (σ.σ. του Πατριάρχη η τού Αρχιεπισκόπου) κατάντησε να θεωρείται άνοστη.

Βλέπεις ο καθένας, δεν είναι εύκολο να μασκαρεύεται όλη την ώρα, ενώ ο Δεσπότης (σ.σ. ο Πατριάρχης ή οΑρχιεπίσκοπος) τόμαθε το μάθημα.

Πήρε (σ.σ. ο Πατριάρχης ή ο Αρχιεπίσκοπος) τον αέρα του Κουδουνάτου και συγκρατημό δεν έχει πια.

Κλέβουν και δέρνουν εύνομα οι Δικτάτορες (σ.σ. και οι νομιζόμενοι δημοκράτες Δικτάτορες και οι Προδότες της Πατρίδος), τον Δεσπότη (σ.σ. Πατριάρχη η Αρχιεπίσκοπο) φωνάχτε να μας σκεπάσει.

Διαφθείρουν την αλήθεια και πορνεύουν το δίκαιο οι εκμεταλευτές, καλέστε το Δεσπότη (σ.σ. Πατριάρχη η Αρχιεπίσκοπο) κι αυτός μ' ένα ανάθεμα βλακείας, θα σφραγίσει σαν νάναι ο τάφος του Χριστού, κάθε αντίδραση. ...» (Γ. Διλμπόη, Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ).



[Οι Ἀρχοντες τρομοκρατήθησαν από αγίους Κληρικούς]

Όταν οι Διάδοχοι τών Αποστόλων, οι Επίσκοποι, αλλά καί όλοι οι Κληρικοί ενεφανίσθησαν στό δημόσιο στερέωμα, μετέφεραν τήν Ουράνιο ελπίδα στούς πτωχούς, στούς αδικημένους καί στούς καταφρονημένους. Προεκάλεσαν καταιγιστικό φόβο εις όλους ανεξαιρέτως τούς τυράννους, στούς εκμεταλλευτές, τούς δεσμώτες τού σώματος καί τού πνεύματος τών λαών.

Αυτό μέχρι τή στιγμή κατά τήν οποία, από τήν εκκλησιαστική Αρχή, εξεδιώχθησαν βιαίως καί αντικανονικώς οι πραγματικοί Άγιοι Πατέρες.


-“Δέν ανέχομαι αγίους μέσα στήν Εκκλησία. ...

-Θά τούς κυνηγήσω καί θά τούς διαλύσω”, έλεγε μέ θράσος μυρίων Καρδιναλίων ανάξιος εν Ελλάδι Προκαθήμενος, αναφερόμενος εις αγίους πράγματι καί σεμνούς Ίεράρχες.

Τήν εκκλησιαστική διοίκησι, τήν κατέλαβον, δολίως καί καταχθονίως, ρασοφόροι ανάξιοι, ανίκανοι φιλοχρήματοι καί ενίοτε ανήθικοι. Τότε “χαράς Ευαγγέλια” γιά τούς εξουσιαστές τής ανομίας. 

»...Το αποτέλεσμα;

Οι Άρχοντες αυτού του κόσμου, που στην αρχή ταράχτηκαν και τρόμαξαν από το λόγο του Ευαγγελίου και τον τρόπο ζωής που ορίζει και επαγγέλλεται, δεν άργησαν να καταλάβουν, ότι αυτοί που τα κηρύττουν σε Ανατολή και Δύση, δεν είναι το κάτι άλλο και έτσι ως ανάξιοι, δεν πρόκειται να αλλάξουν την ζωήν των ανθρώπων σε όλη την οικουμένη, όπως θέλει ο Θεός.

»Σημάδια τρανταχτά ο τύφος, η τρυφή και η απληστία τους, που σαν ξινισμένος αφρός γρήγορα φούσκωσε και ξεχύθηκε σαν κίτρινος εμετός. Οι Άρχοντες αυτού του κόσμου αγαλλόμενοι, τούς πέταξαν τα αποφάγια τους με σημαιοστολισμούς, δοξάσματα και τυμπανοκρουσίες όμοιες με τις ειδωλολατρικές. ...».



[Κανένας φόβος από ρασοφόρους πού λιώνουν στήν ηδονή]


Είναι πασιφανές πώς, οι εξουσιασταί, προσκαλούν καί κολακεύουν τούς Πατριάρχες καί τούς Αρχιεπισκόπους. Τούς “πετάνε” καί κανένα ξεροκόμματο από τήν δική τους γλυφή εξουσία.

Άλλά καί οι πλουτοκράτες, τούς ντύνουν μέ πανάκριβες διαμαντοστόλιστες Κορώνες καί Βασιλικές στολές, από τά συχνά ανόμως κτηθέντα αμύθητα πλούτη τους, γιά νά τά έχουν, όπως νομίζουν, “καλά καί μέ Θεό”.

»...Και είπαν οι Άρχοντες αυτού του κόσμου.

“Καμμιά ταραχή και καμμιά ανησυχία. Αυτοί είναι σαν εμάς.

Λένε, πως άλλου Γένους Θείου είναι, πως άλλον κόσμο αρετής και αγάπης ευαγγελίζονται. Αλλά αυτοί είναι σαν εμάς.

Χειρότεροι από εμάς. Εμείς χορτάτοι και από καταγωγή ευφραινόμενοι και κυλιόμενοι πορευόμαστε.

· Αυτοί τσόφλια κι από κατώγια, με χυδαία κλωτσιά σπρωγμένοι στην Ιεροσύνη τα χάνουν οι καψεροί απ' τα πλούτη και τα δοξάσματα.
· ...Κανένας φόβος για εμάς τους Αρχόντους.
· Αυτοί λιώνουν στην ηδονή.
· Λαχανιάζουν για το χρήμα.
· Πουλιούνται για μια θέση σε συμπόσιο Αρχόντων.
· Πορνεύουν και σοδομούν όπως εμείς.
· Κανένας φόβος.
· Είναι του χεριού μας.
· Χαλαρώστε.
· Μπρός στα αλλοίθωρα μάτια τους βάλτε λίγο χρυσάφι.
· Δώσε τους μουχλιασμένη πολυτέλεια και ευωχία κι όλα τα ξεπουλάνε και Χριστό και Εκκλησία και παράδεισο ουράνιο.
· Δικοί μας είναι.
· Κατάδικοί μας.

Όσο για το Ευαγγέλιο και την Αιωνία Ζωή, αυτά για τους αφελείς και κακομοίρηδες”. (Γεωργίου Διλμπόη, Αρσένιε, εσύ είσαι ο Αθανάσιος, Χίος 2012).



[Τά αναλώσιμα “Πιόνια” προεκάλεσαν Εθνικές Συμφορές]




Οι ρασοφόροι, τά ετεροκίνητα “Πιόνια”, παρεβίασαν συστηματικώς τούς Ιερούς Κανόνες καί γι’ αυτό τό λόγο, φρονούμε ταπεινώς πώς, ενεργοποιήθη ο “Πνευματικός Νόμος”, όπως τόν οριοθετούν οι Άγιοι Πατέρες. Μέ αυτό τό δεδομένο υπέστημεν, ως Έλληνες, τεράστιες Εθνικές καταστροφές.

· Σημειώνουμε μέ έμφασι πώς οι ρασοφόροι, τά “Πιόνια” πού κατοικούσαν στό “Φανάρι”, στήν “Αλεξάνδρεια” καί στά “Ιεροσόλυμα”, εγκλημάτησαν βαρύτατα. Ασέλγησαν καί δέν εσεβάσθησαν τούς ποταμούς τών Χριστιανικών Αιμάτων. Εκείνων πού ακόμη άχνιζαν στήν Μικρά Ασία μέ τήν Γενοκτονία τών Ελλήνων καί τών Αρμενίων (1915-1922). Καί τών Αιμάτων τών εκατομμυρίων σφαγιαζομένων Ρώσων, από τό 1917 καί εξής, από τούς αθέους κομμουνιστές




Ως μικροπρεπή δουλικά. Ως ανάλγητα “ανθρωποειδή”. Ως ανηλεή “ανδροειδή”. Σκληροί καί ασυγκίνητοι, χωρίς δάκρυ στό πρόσωπο, προσέτρεξαν, αγκάλιασαν “Ευλόγησαν” καί “Ανεγνώρισαν” τήν ψεύτικη, τήν λεγομένη “Ζώσα Εκκλησία” (1922-1940) τής Κομμουνιστικής Σοβιετικής Ενώσεως. Αυτή πού απετελείτο από τετρακοσίους (400) “Ψευδο-Επισκόπους”, απατεώνες, αχειροτονήτους καί διεφθαρμένους. Τών οποίων ο “Ψευδο-Πατριάρχης” είχε τελέσει, ο αθεόφοβος, ακόμη καί τρείς εκκλησιαστικούς γάμους.

“Ανεγνώρισαν”, τό “Εκκλησιαστικό Μόρφωμα” τού μεγαλοεγκληματία Λένιν, τού χρηματοδοτήσαντος τό 1922 τόν σατανικό σφαγέα τού Ελληνισμού, τόν διαβόητο Κεμάλ.

· Ο ρασοφόρος, τό “Πιόνι”, ο μασόνος Πατριάρχης Αθηναγόρας, μέ τίς πλάτες τού “κολλητού” του φίλου, τού τότε Προέδρου τών Η.Π.Α., τού Χάρι Τρούμαν, εξεδίωξε τόν Κανονικό Πατριάρχη Κωνσταντινοπούλεως, τόν Μάξιμο (1948), ώς δήθεν Κομμουνιστή καί άρρωστο καί κατέλαβε τόν αλλότριο Θρόνο.

·  
. Μερικοί ρασοφόροι, “Πιόνια”, Επίσκοποι καί Πατριάρχες συνεκάλεσαν τήν λεγομένη “Μείζονα καί Υπερτελή Σύνοδο” (1973) στήν Κύπρο, κατά τό θέλημα τού Προέδρου τής Νήσου, εκείνου τού Μακαρίου. Καρατόμησαν δέ, καθήρεσαν καί ... Εξόρισαν ΟΛΟΚΛΗΡΟ τήν Ιερά Σύνοδο τής Κύπρου.!

· Έτεροι ρασοφόροι καί αυτοί τυφλά “Πιόνια”, μετείχον στήν αυτοαποκαλουμένη “Πρεσβυτέρα Ιεραρχία” τής Ελλάδος (1974), σφαγιάζοντας δώδεκα αγίους Επισκόπους.

Κατά πνευματική συνέπεια, μετά από όλες αυτές τίς βλασφημίες κατά τού Αγίου Πνεύματος, προεκλήθησαν οι μέγιστες Εθνικές συμφορές. Ο σφαγιασμός τού Ελληνισμού τής Κωνσταντινουπόλεως (1955), καθώς καί η κατάληψις τής Κύπρου (1974).




Δεόμεθα ειλικρινώς, μετά από όλες τίς “Ψευτο-Συνόδους”, τίς Ψευτο-Αποφάσεις καί τίς “Ψευτο-Αναγνωρίσεις” τών αχειροτονή­των τής Ουκρανίας νά μή υποστούμε νέες Εθνικές τραγωδίες, μέ τήν ενεργοποίησι τού Θείου καί απαραβάτου τιμωρητικού “Πευματικού Νόμου”.http://orthodoxostypos.gr/

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2020

«Ἡ Κλωσσομηχανή»,ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς, 20-1-2020


ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς, 20-1-2020

Εἰς τό ἄρθρον αὐτό θά ἀσχοληθοῦμε μέ μία παλιᾶς ἐφευρέσεως μηχανή πού ἔχει διαφθείρει τήν Ἐκκλησίαν μας ἀνά τούς αἰῶνας. Ἄς τήν ὀνομάσουμε «κλωσσομηχανή».


Δέν μοιάζει βέβαια μέ ἐκεῖνο τό μηχάνημα πού βγάζει ἐκεῖνα τά χαριτωμένα κοτοπουλάκια πού ἡ τάση τῶν κερδοφόρων ἀνθρώπων ἐφεῦρε πρό ἐτῶν γιά νά ἐπωάζει περισσότερα αὐγά ἀπό τήν κανονική κλώσσα καί, ὅπως ἔχει παρατηρηθεῖ, δέν εἶναι καί τόσο φυσιολογικά, ὅπως τῆς κανονικῆς φυσικῆς κλώσσας. Κατά τόν αὐτόν τρόπον καί ἡ «κλωσσομηχανή», ὅπως τήν ὠνομάσαμε στό ἄρθρον τοῦτο, βγάζει (κλωσσάει) ὡραία «παγώνια», ἀρσενικά πρός τό παρόν· ἴσως ἀργότερα νά βγάλει καί θηλυκά (“ὁ νοῶν νοείτω”).

Μέ κατηγοροῦν ὅτι εἶμαι σκληρός εἰς τά ἄρθρα καί στά ποιήματά μου. Ἀλλ’ ὅταν κάποιος λιποθυμήσει, δέν τόν χαϊδεύουν ἀλλά τοῦ δίδουν ὁρισμένα χαστούκια γιά νά συνέλθει. Εἰς τήν περίπτωσιν εἰς τήν ὁποίαν ἀναφερόμεθα δέν πρόκειται περί λιποθυμίας, ἀλλά περί θανάτου. Ἐπειδή ὅμως ἐλπίζουμε ὅτι μεταξύ αὐτῶν ὑπάρχουν καί μερικοί πού ἔχουν πάθει νεκροφάνεια, διά τοῦτο χτυποῦμε ἰσχυρά ραπίσματα, μήπως συνέλθουν καί κάποιος ἐξ αὐτῶν ἀνανήψει καί ἀντιληφθεῖ τό χάος εἰς τό ὁποῖον πορευόμεθα καί ἀναλάβει τίς εὐθύνες του.

Λέγεται ὅτι τό παγώνι, ὅταν κοιτάξει τά φτερά τῆς οὐρᾶς του, χαίρεται καί κρώζει χαρούμενα. Ὅταν, ὅμως, κοιτάξει τά πόδια του, γιά τήν ἀσχήμια αὐτῶν κρώζει λυπημένα. Τοῦτα, ὅμως, τά «παγώνια» τῆς ἐκκλησιαστικῆς μηχανῆς, ὅταν κοιτᾶνε τά φτερά τους, δηλαδή τίς αὐτοκρατορικές στολές τους, χαίρονται καί καμαρώνουν περισσότερο ἀπό τά φυσικά παγώνια, χωρίς νά τολμοῦν νά κοιτάξουν τά πόδια τους, μερικοί ἐκ τῶν ὁποίων τά ἔχουν ἤδη ἐντός τοῦ μνήματος, λόγω ἡλικίας, καί λησμονοῦν ὅτι «γῆ εἶ καί εἰς γῆν ἀπελεύσει». (Γεν. γ΄ 19)

Εἶδα πρό μηνός εἰς τήν τηλεόραση μία φιέστα, πού θά θαύμαζε καί τό Χόλλυγουντ, γιά τό Ἰωβηλαῖο ἑνός ἐπισκόπου, μέ εἴκοσι ἔξι ―τόσους πρόφτασα νά μετρήσω― ἐπισκόπους νά τελοῦν «πολυαρχιερατικό συλλείτουργο». Ποιοί; Αὐτοί πού καυχῶνται ὅτι εἶναι διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων καί «εἰς τόπον καί τύπον Χριστοῦ»!

Κατ’ αὐτόν τόν τρόπον ὁ Κύριος καί οἱ Ἀπόστολοι ἔζησαν καί ἐπολιτεύθησαν; Ἤ μήπως μιμοῦνται αὐτοκρατορικές πανηγύρεις; Μήπως θά μπορούσαμε νά μάθουμε ―ἐν καιρῷ οἰκονομικῆς κρίσεως―, πόσα χρήματα ἐξοδεύθησαν γιά τό Ἰωβηλαῖο τοῦ «ἁγίου Ἐπισκόπου» καί γιά τά λεγόμενα «φακελάκια» πού ἐδόθησαν;

Κάποτε σ’ ἕνα συνέδριο ἀναφερθήκαμε εἰς τούς Πατριάρχας Κων/πόλεως, Ἱεροσολύμων καί Ἀλεξανδρείας, ὅτι μοιράζουν «ἅγια Κοράνια» ἀντί Ἁγίων Εὐαγγελίων, καί ὁ τοπικός Ἐπίσκοπος πού προήδρευε στό συνέδριον θέλησε νά τούς ὑπερασπισθεῖ λέγοντας ὅτι βρί-σκονται εἰς ἐχθρικά ἐδάφη καί «πρέπει νά κάνουν και λίγη πολιτική».

Τότε, τοῦ ἀπήντησα: «Κάνετε λάθος, σεβασμιώτατε. Ἐάν δέν ἀντέχουν τά “κότσια” τους ―κατά τό δή λεγόμενον― νά θυσιασθοῦν γιά τήν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καί γιά τό ποίμνιό τους, ὅπως οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, γιατί ἔγιναν Πατριάρχες; Διά τῆς βίας τούς ἔκαμαν ἤ δέν γνωρίζουμε τόν τρόπο τῆς ἐκλογῆς των;»

Καί θά ἀναφερθῶ σέ ἕνα πεντάστιχο τό ὁποῖο ἐγράφη διά τόν Ἀθηναγόρα, ἀλλά ἁρμόζει σ’ ὅλους αὐτούς:

«Θά ἦταν προτιμότερο

νά σώσεις τήν ψυχή σου,

νά θυσιαστεῖς καί νά σωθοῦν κι ἄλλες ψυχές μαζί σου,

παρά νά τήν πατήσεις

νά τούς ἀκολουθήσεις».

Κάποτε ἔγραψα ἕνα ποίημα εἰς τήν ὀνομαστική ἑορτή κάποιου Ἱεροκήρυκα. Μεταξύ ἄλλων ἔγραψα καί τούς ἑξῆς στίχους, τούς ὁποίους θά ἔπρεπε νά ἀκολουθήσουν ὅλοι οἱ ἱεροκήρυκες καί οἱ ὑποψήφιοι δεσποτάδες.

«…καί ἀπό καρδίας εὔχομαι

δεσπότης νά μή γίνεις,

γιά νά μήν πᾶς κι ἐσύ μ’ αὐτούς

στόν τόπο τῆς ὀδύνης.

Νά μείνεις ἕνας κήρυκας

μέσα στήν Ἐκκλησία

καί νά κηρύττεις ὅσο ζεῖς

Χριστό καί Ὀρθοδοξία.»…

Φανταστεῖτε τώρα, ἄν δέν ἐπίστευαν ὅτι εἶναι «εἰς τόπον καί τύπον Χριστοῦ» καί διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, τί ἄλλα θά ἐπραττον;

Πάντως, νομίζω ὅτι θά ἔπρεπε σέ κάθε τέτοια φιέστα νά δίδεται ἕνα μεγάλο βραβεῖο, ὅπως εἰς τά μεγάλα κινηματογραφικά ἔργα.

Πότε, Θεέ μου, θά ἀξιωθοῦμε νά ἐπανέλθουμε εἰς τήν εὐλογημένην ἐκείνην «Κλώσσαν», τόν Κύριον Ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, πού κλαίοντας γιά τήν Ἱερουσαλήμ εἶπε: «Ἱερουσαλήμ Ἱερουσαλήμ, ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τά τέκνα σου ὑπό τάς πτέρυγάς μου» (Ματθ. κγ´ 37-38).

Πότε λοιπόν κι ἐμεῖς θά ἀξιωθοῦμε νά δοῦμε «παγώνια» ἐκκολαπτόμενα ὑπό τάς πτέρυγας τοῦ Παναγίου καί Ζωοποιού Πνεύματος νά ποιμαίνουν τήν Ἐκκλησίαν μας; Ἄς μή περιμένουμε λοιπόν κάτι τό ἀξιόλογο ἀπό τοιαῦτα παγώνια- “Ἐπισκόπους”.

Ἀντί ἐπιλόγου:

Τά ψηλά τά σκαλοπάτια

ὅσοι τ’ ἀνεβήκανε,

βρῆκαν θρόνους, μεγαλεία,

μά Χριστό δέν βρήκανε.

Τά ψηλά τά σκαλοπάτια

ὅσοι τ’ἀνεβήκανε,

τόν φτωχό τόν Ναζωραῖο

ἔξω τόν ἀφήκανε.

Τά ψηλά τά σκαλοπάτια

ὅσοι ἐπιθυμήσανε,

τόν φτωχό τόν Ναζωραῖο

τόν περιφρονήσανε.

ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς, 20-1-2020

Υ.Γ.: Κι ἐπειδή θά ὑπάρξουν πολλοί πού θά μέ κατηγορήσουν ὅτι γράφω αὐτά ἐπειδή δέν μέ ἔκαναν ἐπίσκοπο, θά ἀναγκαστῶ κι ἐγώ ὡς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος νά γίνω ‘’ἄφρων’’ ἀποκαλύπτοντας τά κατ’ ἐμέ.

α.
Ὅταν κάποτε ἐχήρευσε ἡ μητρόπολις τῆς γενέτειράς μου, κάποιος μεγάλος, κατά κόσμον, ἐπεσκέφθη τόν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ καί ἀπαίτησε νά γίνω Ἐπίσκοπος εἰς τήν ἰδιαιτέρα μου πατρίδα. Εἰς τήν ἀρχήν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ἀντιδροῦσε λέγοντας ὅτι ἁρμόδια εἶναι ἡ Ἱεραρχία καί ὄχι ὁ ἴδιος. Εἰς τό τέλος, ὅμως, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὑπεχώρησε καί ἐζήτησε νά μεταβῶ εἰς τήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν γιά νά «γνωρισθοῦμε», δηλαδή νά περάσω ἀπό τόν πάγκο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί ὄχι διά τῆς κανονικῆς ὁδοῦ. Ὅταν μοῦ τό ἀνήγγειλε ὁ συμπατριώτης μου, ἀρνήθηκα. Ἀφενός μέν, δέν ἐθεώρουν κανονική τήν παρέμβαση πολιτικοῦ προσώπου καί τήν ἐξάρτηση τῆς εἰς ἐπίσκοπον ἐκλογῆς μου ἀπό μόνου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου· ἀφ’ ἑτέρου, διότι δέν ἐθεωροῦσα τόν ἑαυτόν μου ἄξιον γιά τήν Ἀρχιερωσύνη, πιστεύοντας ὅτι, ὅταν κάποιος εἶναι «κοντορεβυθούλης», δέν γίνεται αὐτόματα γίγαντας βάζοντας τίς μπότες τοῦ γίγαντα, ἀλλά παραμένει «κοντορεβυθούλης».

β. Κάποιος συμπατριώτης μου ἐφτειαξε εἰς τό Sambesy τῆς Ἑλβετίας τό γνωστό Διορθόδοξο Κέντρο, τό ὁποῖο μετετράπη δυστυχῶς εἰς Δια-θρησκειακόν ἄντρον, βάζοντας εἰς τήν διαθήκην του νά τοποθετηθῶ ἐγώ ὡς προϊστάμενος τοῦ Κέντρου. Ὅταν ὁ ἀδελφός του ―ἐπειδή ὁ ἴδιος εἶχε κοιμηθῆ― μοῦ τό ἀνέφερε τηλεφωνικῶς, τοῦ ἀπήντησα ὅτι «ἔρχεται ἀπό τό παράθυρο» καί «νά προσπαθήσει νά μπεῖ ἀπό τήν πόρτα». Ἤθελα νά τοῦ πῶ, δηλαδή, ὅτι ἔχω πνευματικό πατέρα καί χωρίς αὐτοῦ τήν ἔγκριση δέν μεταβαίνω πουθενά. Διά τοῦτο θά πρέπει νά ἐρωτηθῆ ὁ πνευματικός μου πατήρ. Καί ὅταν μέ ἠρώτησε ποιός εἶναι αὐτός, τοῦ ἀπήντησα ὅτι εἶναι ὁ μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος Καντιώτης, τόν ὁποῖον ἐγνώριζε. Τότε μοῦ εἶπε: «Μά θά δεχθῆ ὁ Ἀθηναγόρας, ὅταν μάθη πώς εἶσαι τοῦ Καντιώτη;». «Καί γιατί δέν μέ ρωτᾶς ἄν δέχομαι ἐγώ τόν Ἀθηναγόρα στό κεφάλι μου;», τοῦ ἀπήντησα.

Αὐτά, γιά νά σταματήσουν, ἴσως, ὁρισμένοι ἐπικριταί

Κέρκυρα: Συμπροσευχήθηκαν για ενότητα οι πιστοί όλων των χριστιανικών ομολογιών.

Κέρκυρα: Συνπροσευχήθηκαν για ενότητα οι πιστοί όλων των χριστιανικών ομολογιών

Κάθε χρόνο σε ολόκληρο το χριστιανικό κόσμο, τελείται μία εβδομάδα προσευχής και ευαισθητοποίησης για την ενότητα μεταξύ των χριστιανών και ειρήνη στον κόσμο.

Φέτος, αυτή η εβδομάδα διήρκησε από τις 18 μέχρι τις 25 Ιανουαρίου και ανά τον κόσμο συναντήθηκαν κατά τόπους, πιστοί από διάφορες χριστιανικές ομολογίες όπου συνπροσευχήθηκαν.

Στο πλαίσιο της Εβδομάδας σκέψης και προσευχής για την ενότητα των Εκκλησιών, στην Κέρκυρα, μετά από πρωτοβουλία της Καθολικής Αρχιεπισκοπής και τους Αρχιεπισκόπου Καθολικών Κέρκυρας Ζακύνθου και Κεφαλληνίας Ιωάννη Σπιτέρη, πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ, στον Ιερό καθολικό Μητροπολιτικό Ναό (Ντόμο), μία μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα τελετή, στην οποία πήραν μέρος εκπρόσωποι και πιστοί των χριστιανικών δογμάτων που συνυπάρχουν στο νησί.

Θέμα της εκδήλωσης ομιλιών στην τελετή ήταν «η Αγία Γραφή Λόγος του Θεού ώθηση στην ενότητα των Χριστιανών». Την εκδήλωση χαιρέτισε με επιστολή του ο Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ.κ. Νεκτάριος, ενώ παρέστη, εκ μέρους της Μητρόπολης ο Πατέρας Γεώργιος. Παρέστησαν επίσης ο Αγγλικανός Πάστορας και ο Ευαγγελινός Πάστορας της Κέρκυρας.

«Σε μια εποχή ανασφάλειας, συγχύσεως και της «κακής επιθυμίας» έχει μεγάλη σημασία «ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων», έτσι και οι ψυχές μας να ποθούν την παρουσία και τον λόγο του Θεού για να έχουμε υγιή κριτήρια διά των οποίων θα πορευτούμε με ελπίδα και νόημα ζωής. Ας είναι η οδός αυτή ευκαιρία που θα συμβάλλει στην πορεία προς την ενότητα των χριστιανών», ανέφερε μεταξύ άλλων στην επιστολή του ο Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, κ.κ. Νεκτάριος.

«Στο όνομα του Χριστού διαπράχτηκαν θρησκευτικοί πόλεμοι που άφησαν πίσω τους εκατομμύρια νεκρούς και αφάνταστες συμφορές. Καλλιεργήθηκε το μίσος και η μισαλλοδοξία ενάντια σε χριστιανούς που θεωρήθηκαν αιρετικοί, σχισματικοί και συχνά αλλόθρησκοι. Ενίοτε μια εσφαλμένη ερμηνεία της Αγίας Γραφής δικαιολόγησε εγκλήματα μέσα στην Εκκλησία, όπως συνέβη για παράδειγμα με τη διαβόητη Ιερά Εξέταση. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς σχετικά με τις δογματικές διαφορές των διαφόρων χριστιανικών ομολογιών; Πόσες διενέξεις, πόσες συγκρούσεις, πόσο μίσος μεταξύ των χριστιανών για τη διαφορετική ερμηνεία αυτών και άλλων εκφράσεων της Αγίας Γραφής. Οι χριστιανοί πρέπει να εμπνέονται στις μεταξύ τους διαφορές από το σύνολο της Αγίας Γραφής και όχι μόνο από μερικές μεμονωμένες της φράσεις. Το Άγιο Πνεύμα που εμπνέει την Αγία Γραφή ενώνει και δεν χωρίζει, ο διάβολος «διαβάλλει», χωρίζει ακόμα και εξαιτίας της προσκόλλησης στην αλήθεια, αλλά στην αλήθεια χωρίς αγάπη. Εύχομαι σε όλους εμάς, έστω και αν ακόμα βρισκόμαστε μακριά από το να λύσουμε τις δογματικές μας διαφορές, να μην ξεχάσουμε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου προς τους Εφεσίους: «Ο Χριστός, είναι η ειρήνη μας, αυτός είναι που ένωσε τους δυο σε ένα. Αυτός γκρέμισε το μεσότοιχο του χωρισμού, κατήργησε την έχθρα στην ίδια του τη σάρκα… ώστε, στο πρόσωπό του, οι δυο να βρεθούν πλασμένοι σε ένα νέον άνθρωπο, φέροντας την ειρήνη, να συμφιλιώσει και τους δυο με το Θεό σε ένα σώμα, μέσω του σταυρού, καταστρέφοντας στο σώμα του την έχθρα», ανέφερε στη σύντομη ομιλία του ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Κέρκυρας, Ιωάννης Σπιτέρης.

Την εκδήλωση πλαισίωσε η Δημοτική Χορωδία Κέρκυρας «San Giacomo» που έψαλλε βυζαντινούς και δυτικούς ψαλμούς, ενώ μετά το πέρας της τελετής, όλοι οι παρευρισκόμενοι χριστιανοί ευλογήθηκαν από τους ιερείς τους και αλληλοασπάστηκαν, ενώ τους μοιράστηκε η Καινή Διαθήκη.

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2020

Κυριακή ΙΕ΄ Λουκά (Ζακχαίου) -Νουθεσίες σε ένα νεαρό επίσκοπο.

Σχετική εικόνα

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Α΄ Τιμ. δ΄ 9-15
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Λουκ. ιθ’ 1-10

1. Ἐλπίδα μας ὁ Χριστὸς

Πλησιάζει πρὸς τὸ τέλος τῆς πολυκύμαντης ζωῆς του ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Βρίσκεται πλέον δέσμιος στὶς φυλακὲς τῆς Ρώμης, μετὰ ἀπὸ πολλοὺς διωγμούς, κόπους καὶ ὀνειδισμούς, μὲ φρόνημα ὅμως ἀκατάβλητο.

Στὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα ποὺ ἀκούσαμε σήμερα μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ φλογερὸς Ἀπόστολος τὸ μυστικὸ τῆς δυνάμεώς του· τὴν πηγὴ ἀπὸ τὴν ὁποία ἀντλοῦσε τὸ θάρρος γιὰ νὰ ξεπερνᾶ κάθε ἐμπόδιο ποὺ συναντοῦσε στὴν ἐπιτέλεση τῆς ἱερῆς ἀποστολῆς του: «Ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι»· δηλαδή, ἔχουμε στηρίξει τὶς ἐλπίδες μας στὸν ζων­τανὸ Θεό. Εἴμαστε ἥσυχοι καὶ ἀσφαλεῖς. Δὲν φοβόμαστε τίποτε, ὁτιδήποτε κι ἂν μᾶς συμβεῖ. Διότι ὁ Θεὸς στὸν Ὁποῖον πιστεύουμε καὶ ἐλπίζουμε εἶναι ὁ Σωτήρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων, τοὺς ὁποίους συντηρεῖ μὲ τὴν πρόνοιά Του. Προπαντὸς ὅμως εἶναι ὁ Σωτήρας τῶν πιστῶν μαθητῶν Του, διότι τοὺς σώζει ἀπὸ τὸν αἰώνιο θάνατο.

Πόσοι ἄνθρωποι στὶς μέρες μας στηρίζουν μὲ ἀλαζονεία τὴν ἐλπίδα τους στὶς φτωχὲς ἀνθρώπινες δυνάμεις τους, στὰ ἐφήμερα πλούτη τους καὶ στὶς πεπερασμένες γνώσεις τους! Βλέπουμε τὸν σοφὸ λόγο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης νὰ ἐπιβεβαιώνεται διαρκῶς: «ἐλπὶς ἀσεβοῦς… ὡς καπνὸς ὑπὸ ἀνέμου διεχύθη» (Σ. Σολ. ε΄ 14). Δηλαδή, αὐτὸ ποὺ ἐλπίζουν καὶ ἐπιδιώκουν οἱ ἀσεβεῖς μοιάζει μὲ τὸν καπνὸ ποὺ διαλύεται ἀπὸ τὸν ἄνεμο.

Ἀντίθετα, οἱ Χριστιανοὶ δὲν στηρίζουμε τὴν ἐλπίδα μας σὲ ἀνθρώπους, ἢ σὲ εἴδωλα, ἢ σὲ κάποια ἀπρόσωπη δύναμη, ἀλλὰ στὸν ζωντανὸ Θεό. Στὸν παν­τογνώστη Κύριο, ποὺ γνωρίζει σὲ βάθος κάθε δυσκολία ποὺ ἀντιμετωπίζουμε· στὸν στοργικὸ Πατέρα, ποὺ ἄγρυπνα παρακολουθεῖ τὸ κάθε μας βῆμα· στὸν παντοδύναμο Θεό, ὁ Ὁποῖος μπορεῖ νὰ ὑπερβεῖ ἀκόμη καὶ τοὺς φυσικοὺς νόμους γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσει. Καὶ ἡ ἐλπίδα μας αὐτὴ εἶναι ἡ ἀσφαλὴς ἄγκυρα ποὺ μᾶς συγκρατεῖ ἀπὸ τὰ ὁρμητικὰ κύματα καὶ τοὺς ἰσχυροὺς ἀνέμους τῆς παρούσας ζωῆς.

2. Το παράδειγμά μας

Στὴ συνέχεια τοῦ Ἀποστολικοῦ Ἀναγνώσματος ὁ ἀπόστολος Παῦλος συμβουλεύει τὸν νεαρὸ μαθητή του Τιμόθεο, νὰ διδάσκει τοὺς πιστοὺς ὄχι μόνο μὲ τὸν λόγο του, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ παράδειγμά του: «Τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ». Δηλαδή, γίνε παράδειγμα τῶν πιστῶν καὶ στοὺς λόγους σου, καὶ στὴ συμπεριφορὰ ποὺ θὰ ἔχεις στὶς συναναστροφές σου μαζί τους, καὶ στὴν ἀγάπη ποὺ θὰ δείχνεις σὲ ὅλους, καὶ στὴν πνευματικὴ ζωὴ ποὺ μὲ τὴν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θὰ ζεῖς, καὶ στὴν πίστη καὶ στὴν ἁγνότητα καὶ καθαρότητα τῆς ζωῆς σου.

Τὸ παράδειγμα πράγματι διδάσκει περισσότερο ἀπὸ τὰ λόγια. Εἶναι αὐτὸ ποὺ ἐπικυρώνει τὴ γνησιότητα τῶν λόγων καὶ τῆς διδασκαλίας μας. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μας ἑόρτασε πρόσφατα, τονίζει σχετικά: «Ἢ μὴ διδάσκειν ἢ διδάσκειν τῷ τρόπῳ» (ΕΠΕ 9, 414). Δηλαδή, ἢ νὰ μὴ διδάσκεις, ἢ νὰ διδάσκεις μὲ τὴν ὅλη δια­γωγή σου. Μὴν τραβᾶς μὲ τὸ ἕνα χέρι καὶ ἀπωθεῖς μὲ τὸ ἄλλο.

Ἂς προσέχουμε λοιπὸν τὴ συμπεριφορά μας, ὥστε νὰ μὴ σκανδαλίζουμε τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μᾶς περιβάλλουν, ἀλλὰ νὰ γινόμαστε παράδειγμα μὲ τὴ ζωή μας καὶ ἀφορμὴ νὰ δοξάζεται τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας.

3. Ἡ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς συμβουλεύει τὸν Τιμόθεο νὰ δείχνει ἰδιαίτερη ἐπιμέλεια στή μελέτη τῶν θείων Γραφῶν. «Ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι», τοῦ παραγγέλλει. Σοῦ συνιστῶ νὰ μελετᾶς αὐτὰ ποὺ σοῦ γράφω. Ὁλόκληρη ἡ διάνοια καὶ ἡ ὕπαρξή σου νὰ εἶναι σὲ αὐτά. Δὲν ζητᾶ δηλαδὴ ἀπὸ τὸν μαθητή του νὰ διαβάζει ἁπλῶς τὶς θεῖες Γραφές, ἀλλὰ νὰ βάζει τὸν ἑαυτό του ὁλόκληρο μέσα στὰ ἱερά τους κείμενα.

Πόσο βαρυσήμαντοι καὶ διδακτικοὶ γιὰ ἐμᾶς εἶναι οἱ λόγοι αὐτοὶ τοῦ θείου Ἀποστόλου. Δὲν πρέπει ἁπλῶς νὰ ἀκοῦμε, ἴσως καὶ μὲ ἐπιπολαιότητα κάποτε, μὲ βιασύνη ἢ ἀδιαφορία τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ τὴν ὥρα ποὺ ἀναγινώσκεται στὴ θεία Λειτουργία, ἢ στὶς ἱερὲς συνάξεις στὶς ὁποῖες τόν μελετοῦμε. Ὁ Ἀπόστολος μᾶς καλεῖ νὰ ἐμβαθύνουμε στὰ ἱερὰ κείμενα μὲ ἐνδιαφέρον, μὲ φόβο Θεοῦ καὶ μὲ τὴ συναίσθηση ὅτι μᾶς μιλάει μέσα ἀπὸ αὐτὰ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος.

Ἄν μελετοῦμε μὲ αὐτὴ τὴν προσοχὴ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν διατηροῦμε στὸν νοῦ καὶ στὴν καρδιά μας, τότε ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξή μας θὰ κατευθύνεται ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου καὶ ἔτσι θὰ δοξάζεται τὸ ὄνομά Του μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὰ ἔργα μας.


Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”




ΠΗΓΗ

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2020

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ - ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ :


Θεόδωρος Κολοκοτρώνης:

«Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως 
και έπειτα υπέρ Πατρίδος».

Καί στό Ευαγγέλιο ο Χριστός μάς λέει:

«ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.» 
και 
«οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων.» 

(Ματθ. Στ’ 32 καί 33).

Καί οι Άγιοι Πατέρες μάς διδάσκουν: Κρατάτε τήν πίστη σας καθαρά καί νά μήν έχετε καμία κοινωνία μέ τήν αίρεση (=οικουμενισμός) καί μέ τούς αιρετικούς (=οικουμενιστές, μέ αίρεσιάρχη τόν π. Βαρθολομαίο).

Μέ απλά λόγια:

Μήν μνημονεύεται τόν αιρεσιάρχη π. Βαρθολομαίο καί αυτούς πού τόν μνημονεύουν - 

νά κάνετε διακοπή μνημοσύνου τών οικουμενιστών. 

Μήν πηγαίνετε στούς ναούς των. 

Νά βρείτε έναν παπά ή, άν είναι δυνατόν, έναν επίσκοπο πού δέν έχει καμία κοινωνία μέ τόν οικουμενισμό καί τούς οικουμενιστές. 

... ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ...



ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΒΓΑΖΑΝ ΤΑ ΡΑΣΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΗΣΙΑ.


Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία Αὐγουστίνου Καντιώτη

ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΕΒΓΑΖΑΝ ΤΑ ΡΑΣΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

λλὰ ἀδελφοί μου, ἐδῶ εἰς τὴν ζωὴν τοῦ ἁγίου Γρηγορίου (τοῦ Θεολόγου) νὰ προσέξετε, διότι παρεμβάλλεται ἕνα ἐπεισόδιον τὸ ὁποῖον εἶναι ἄξιον ἰδιαιτέρας προσοχῆς. Δυστυχῶς δὲν τὸ εἶχα προσέξει ἐνωρίτερον. Ἐὰν τὸ ἐπρόσεχα ἐνωρίτερον, ἄλλην τροπὴν θὰ ἔδινα εἰς τὸν ἀγῶνα. Διότι δυστυχῶς, ὑπάρχουν οἱ ψευτο-εὐλαβεῖς, ὑπάρχουν οἱ ψευτο-χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι λέγουν: «θὰ κολαστεῖς ἅμα φωνάξεις ἐναντίον τῶν παπάδων καὶ δεσποτάδων, θὰ πᾶς στὴν κόλαση». Ἐὰν τὸ ἤξερα τὸ ἐπεισόδιον αὐτὸ θὰ ἔδιδα ἄλλον σύνθημα, ἡρωϊκότερον ἀπὸ τὰ συνθήματα ποὺ ἐδώσαμεν. Ποιό, γιὰ ἀκούσατε.

Στὴν ἐποχὴ ποὺ εὑρίσκετο μέσα εἰς τὴν Κων/πολιν ὁ Γρηγόριος Ναζιανζηνός, εὑρίσκετο ἕνα κάθαρμα (ἔτσι τὸ ὀνομάζει κι ὁ ἴδιος), κάθαρμα, κυνικὸν κάθαρμα. Φιλόσοφος ὁ ὁποῖος ἤθελε νὰ μιμηθεῖ τὸν Διογένη τὸν φιλόσοφον, ἀλλ’ ἀπεῖχε πολὺ τοῦ Διογένους τοῦ φιλοσόφου. Ὀνομάζετο Μάξιμος. Καὶ ὁ Μάξιμος αὐτός, περιβαλλόμενος ἀπὸ κόλακας καὶ διεφθαρμένους καὶ γυναίκας ἀκόμη, καλὰ καὶ σώνει ἤθελε νὰ γίνει Ἐπίσκοπος Κων/πόλεως. Τί ἔκανε λοιπόν;
Ἄνευ ἐγκρίσεως τῆς πολιτείας, ἄνευ ἐγκρίσεως τοῦ αὐτοκράτορος, ἄνευ θελήσεως τοῦ λαοῦ προπαντός, ἐπῆγε καὶ μάζεψε μὲ τὰ λεφτὰ ποὺ εἶχε, πῆγε κάτω στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ μάζεψε ἑφτὰ δεσποτάδες. Καὶ μιὰ ὡραία νύχτα, περάσανε τὰ Δαρδανέλια καὶ κρυφὰ-κρυφὰ τὴ νύχτα, τὰ καράβια τὰ αἰγυπτιακά, καὶ ἔρριψαν τὴν ἄγκυρα στὸν Βόσπορο. Κρυφά. Καὶ τὴν ἄλλην μέρα, εἶχαν σκοπὸ νὰ τὸν χειροτονήσουν σὲ μία Ἐκκλησία, Ἀρειανικὴν Ἐκκλησία παρακαλῶ.

Κανεὶς δὲν ἤξερε. Οὔτε ὁ αὐτοκράτορας, οὔτε ὁ Γρηγόριος, οὔτε ὁ λαός. Κανεὶς δὲν ἤξερε. Ἀλλ’ ὑπῆρχαν ἄνθρωποι ποὺ ἐνδιαφέροντο. Καὶ ἀπὸ στόμα μιᾶς γυναικός, χριστιανῆς πιστῆς, ἐμάθανε ὅτι αὔριο χειροτονεῖται Ἀρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως ὁ Μάξιμος, τὸν ὁποῖον θὰ χειροτονήσουν ἑφτὰ δεσποτάδες ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια.

Ὅταν τὸ μάθανε αὐτό, μαζεύτηκε ὅλος ὁ κόσμος· ὅλοι οἱ ὀπαδοὶ τοῦ μεγάλου Γρηγορίου (Θεολόγου), ὅλος ὁ λαὸς ὁ χριστιανικός. Πῆγαν μέσα. Οἱ Αἰγύπτιοι οἱ Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πληρωθεῖ γιὰ νὰ χειροτονήσουν, τὰ καθάρματα αὐτὰ τὰ αἰγυπτιακά, ἦσαν ἕτοιμοι νὰ τὸν χειροτονήσουν.

Ἀλλὰ καθ’ ἣν στιγμὴ ἦσαν ἕτοιμοι νὰ βάλλουν τὰ χέρια ἐπάνω στὸν Μάξιμο, τότε ἠκούσθη ὡς βροντὴ ἰσχυρὰ καὶ ἀστραπὴ κι ὡς σεισμός, ἠκούσθη ἡ φωνὴ «ἀνάξιος». «Ἀνάξιος». Φωνάξανε μία, ὁ λαός, φωνάξανε δύο. Εἶναι ὑποχρεωμένοι οἱ ἐπίσκοποι (σύμφωνα μὲ τὸ τυπικό), νὰ σταματήσουν πάσα χειροτονία· ἐκτὸς ἐὰν οἱ ἐπίσκοποι θεωροῦν τὸ λαὸ ζῶα. Ἀλλὰ ὡς ζῶα μᾶς περνοῦνε. Λοιπόν, ἔπρεπε νὰ σταματήσει ἡ χειροτονία. Ἀλλὰ αὐτοὶ τίποτα ἀπολύτως. «Ἄστους νὰ φωνάζουν».

Ἀλλὰ (οἱ χριστιανοὶ τότε) δὲν ἦσαν σὰν τοὺς χριστιανοὺς τοὺς σημερινούς. Ὅταν εἶδαν ὅτι αὐτοὶ δὲν σταματούσανε κι ὅτι δὲν τοὺς ἐνδιέφερε τελείως (τί λέει ὁ λαός), καὶ ὅτι εἶχαν σκοπὸ ὁπωσδήποτε νὰ χειροτονήσουν αὐτὸν (τὸν Μάξιμο), ἐν μέσῳ φωνῶν καὶ κραυγῶν, τότε τί κάνουν; Ὁρμοῦν ἐπάνω, τοὺς ἁρπάζουν, τοὺς βγάζουν τὰ ἄμφια καὶ τοὺς κυνηγοῦν εἰς τοὺς δρόμους. Ναί, αὐτὸ κάνανε. Κι ἀναγκαστήκανε αὐτοὶ διωκόμενοι νὰ περιφέρονται ἐν μέσῳ τῶν δρόμων τῆς Κων/πόλεως καὶ νὰ πᾶνε, παρακαλῶ, σ’ ἕνα πλυσταριό, κι ἐκεῖ νὰ τελειώσει ἡ χειροτονία.

Ἐὰν ζοῦσε στὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἕνας ἀπὸ τοὺς ψευτοχριστιανοὺς τοῦ σημερινοῦ καιροῦ, κι ἔβλεπε τοὺς ὀπαδοὺς τοῦ Γρηγορίου νὰ κρατοῦν ρόκες καὶ ρόπαλα καὶ νὰ κυνηγοῦν τοὺς ἀναξίους καὶ νὰ τοὺς ἀναγκάζουν νὰ κρυφτοῦν στὰ πλυσταριά, θἄλεγε: «Πώ, πώ, τί φανατικοὶ ἄνθρωποι εἶναι αὐτοί! Τί κακὸ μεγάλο κάνουν στὴν Ἐκκλησία! Τί σκάνδαλο μεγάλο κάνουν».

Ἀλλὰ δὲν ἦσαν ἔτσι οἱ χριστιανοὶ ἐκεῖνοι. Οἱ χριστιανοὶ ἐκεῖνοι ἐνδιεφέροντο γιὰ τὴν Ἐκκλησία περισσότερο ἀπὸ τὸ σπίτι των. Οἱ χριστιανοὶ ἐκεῖνοι εἶχαν πόθον ζωηρὸν νὰ δοῦν τὴν Ἐκκλησία τους ἀπηλαγμένην ἀπὸ ὅλα τὰ αἴσχη. Ἡ Ἐκκλησία ἐκείνη ἦταν φωνὴ τοῦ Κυρίου, ποὺ λέγει «ἐποιήσατε τὸν οἶκον τοῦ Πατρός μου οἶκον ἐμπορίου».

Ναί, κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον ἔδρασαν τότε ἐκεῖνοι. Ἀλλὰ δὲν μὲ ἐνδιαφέρει τί κρίση ἔχεις ἐσύ, κύριε, ὁ ψευτοχριστιανὸς τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἂν ἔρθω καὶ σπάσω ἕνα τζάμι τοῦ καταστήματός σου, θὰ μὲ κυνηγήσεις... Ἀλλὰ ἕνα τζάμι δὲν εἶναι τίποτα· ὅταν σπάζουν ἕνα τζάμι τοῦ καταστήματός σου ἐξανίστασαι, ἀλλ’ ὅταν βλέπεις τὴν Ἐκκλησίαν νὰ καταδυναστεύεται καὶ νὰ πυρπολεῖται καὶ νὰ καίεται, ἀδιαφορεῖς τελείως.

Ἀλλὰ δὲν μὲ ἐνδιαφέρει τί λέγουν οἱ σημερινοὶ ψευτοθεολόγοι..., μὲ ἐνδιαφέρει νὰ δεῖτε ποίαν κρίσιν ἐπάνω στὸ μεγάλο αὐτὸ ἐπεισόδιο ποὺ ἔγινε εἰς τὴν ἐποχὴ τοῦ Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ, μὲ ἐνδιαφέρει νὰ δῶ πῶς τὸ κρίνει ἕνας ἐκ τῶν μεγαλυτέρων Πατριαρχῶν τῆς συγχρόνου Ἐκκλησιας, ὁ Πατριάρχης Κων/πόλεως Βασίλειος ὁ Β΄, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε ὁ τελευταῖος Ἐπίσκοπος τῆς Ἀγχιάλου (Βουλγαρίας). Ὁ Βασίλειος, λοιπόν, τὴν ἡμέραν τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν ἐξεφώνησε ἕνα περισπούδαστον λόγον καὶ ἐσχολίασε τὸ γεγονὸς αὐτὸ τοῦ Μαξίμου καὶ λέγει:

«Ἐὰν τὴν νύχτα ἐκείνη στὴν Κων/πολη δὲν σηκώνετο ὁ λαός, Ἐπίσκοπος Κων/πόλεως δὲν θὰ ἦτο ὁ Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός, ἀλλὰ θὰ ἦτο ὁ Μάξιμος».

Μάλιστα· τοιοῦτος λαός, τοιοῦτοι Ἐπίσκοποι. Τοιοῦτος λαός, τοιοῦτοι Ἀρχιερεῖς... Δὲν πέφτουν ἀπὸ τὰ οὐράνια. Ἀγωνιστεῖτε νὰ ἀποκτῆστε Ἐπίσκοπο. Μὴ παραπονεῖσθε οὔτε ἐναντίον ἱερέων, οὔτε ἐναντίον Ἀρχιερέων, ἐὰν δὲν γίνεται ἀγωνισταὶ καὶ καταδιώξουμε ἀπεινῶς τὴν ἀγέλην αὐτήν, ἡ ὁποία ρημάζει τὸ ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ μας.

(Βλέπω) δὲν συμφωνεῖτε... Θὰ μείνουμε μόνοι ἀγωνιζόμενοι. Ἅμα δεῖτε ἐσεῖς δεσπότη μὲ κορῶνες, καὶ μὲ χρυσάφια καὶ μὲ μπαστοῦνες...


Δὲν εἶναι ἔτσι;



ΠΗΓΗ