(ΒΙΝΤΕΟ)Π. ΧΑΡΙΤΩΝ ΠΕΡΙ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ.

Π. ΧΑΡΙΤΩΝ ΠΕΡΙ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ.

Απόσπασμα από την Σύναξη στο Ωραιόκαστρο που αφορά στη δυνητικότητα του 15ου κανόνα (Α' Β' Συνόδου επί Μεγάλου Φωτίου) περί της διακοπής μνημοσύνου αιρετικού. Ο Ιερομόναχος π. Χαρίτωνας εξηγεί με απλότητα μιλώντας στις καρδιές των πιστών για το πως πρέπει να σταθεί ο κάθε Ορθόδοξος απέναντι στην αίρεση του Οικουμενισμού μετά την επισημοποίηση της μέσω της ψευδό-συνόδου του Κολυμπαρίου της Κρήτης.

ΒΙΝΤΕΟ

ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ

ΑΒΟΥΛΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ “ΠΙΟΝΙΑ” ΚΑΙ ΟΧΙ “ΠΑΙΚΤΑΙ”

Ὁ κ. Samuel Brownback, ἐπικεφαλῆς τῆς ὑπηρεσίας τοῦ Ὑπ. Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ διὰ θέματα διεθνοῦς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας εἰς τὸ Φανάρι (17.01.2020). Ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος θὰ συναντήση τὸν κ. Τράμπ τὸν Μάϊον.

Γράφει ὁ κ. Ὀδυσσεὺς Μακρυγιάννης

Πρέπει νὰ καταστῆ κατανοητὸ ὅτι ἡ θρησκεία στὴ Ἀνατολὴ ἀποτελεῖ μέγιστο καὶ οὐσιώδη Γεωπολιτικὸ παράγοντα.

Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα μέρη τῆς ὑφηλίου, ἀλλὰ μὲ πολὺ μικρότερο συντελεστὴ βαρύτητος.

Ὅταν θέλης νὰ μελετήσης τὶς ἐξελίξεις στὴ Ἀνατολή, χωρὶς νὰ λαμβάνης ὑπ’ ὄψιν τὴν θρησκεία, εἶναι σὰν νὰ βρίσκεσαι στὸν ὠκεανὸ καὶ νὰ ἀγνοῆς τὸ παράγοντα “θαλασσινὸ νερό”.

Ἀναλώσιμα “Πιόνια” 

καὶ ὄχι διεθνεῖς “Παῖκται”

Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, οἱ ἰσχυροί τοῦ κόσμου τούτου, στρατολογοῦν τοὺς Ἐκκλησιαστικοὺς παράγοντες, ὡς ὑποχείριά τους. Τοὺς χρησιμοποιοῦν, γιὰ νὰ χαράσσουν τὴν πολιτική τους. Τοὺς ἐκβιάζουν, ὥστε νὰ συμβάλλουν στὰ ἄνομα καὶ καταχθόνια σχέδιά τους.

Δυστυχῶς, σ’ αὐτὸ τὸ αἰσχρὸ παιγνίδι, ὄχι μόνον σήμερα ἀλλὰ ἀπὸ αἰῶνες οἱ Μονάρχες (Τύραννοι), εἰσήγαγαν τοὺς Προκαθημένους τῆς Ἐκκλησίας ὡς θεραπαινίδες τῆς ἐξουσίας των.

Σπάνιες εἶναι οἱ ἡρωϊκὲς ἐξαιρέσεις καὶ οἱ οὐσιώδεις διαφοροποιήσεις. Θὰ τὶς συναντήσουμε ὅμως σὲ ὅλο τους τὸ μεγαλεῖο στοὺς ἐμβληματικοὺς Ἁγίους μας, στοὺς Μ. Ἀθανασίους, στοὺς Ἱ. Χρυσοστόμους, στοὺς Μ. Βασιλείους καὶ στοὺς Μεγάλους Φωτίους.

Συχνά, οἱ σημερινοὶ Προκαθήμενοι, δυστυχῶς, καθίστανται δουλικὰ ἄβουλα “Πιόνια”, σχοινοκινούμενες φαιδρὲς “Μαριονέττες” καὶ ὄχι “Παῖκτες” στὴ εὐρεῖα Διεθνῆ σκακιέρα.

Αὐτοί, ὡς “λύκοι βαρεῖς” κατατρώγουν τὸ Ἱερὸ “Ποίμνιο”. Ὡς “μισθωτοὶ ποιμένες”, ἐγκαταλείπουν τὰ “Πρόβατα”, ποὺ τοὺς ἐνεπιστεύθη ὁ Κύριος. Ἀδιαφοροῦν δηλαδὴ παντελῶς γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ Κόσμου, ἐνῶ ὑπηρετοῦν τὶς ἐξουσίες τοῦ Κόσμου. Παραβιάζουν ἀσύστολα τὰ Θεῖα ἐντάλματα τοῦ Κυρίου, ποὺ περιέχονται μὲ σαφήνεια στὰ Ἱερὰ Εὐαγγέλια καὶ στοὺς Θεοπνεύστους Ἱεροὺς Κανόνες.

Ἐκτελοῦν ἀναντίρρητα ὅ,τι διατάσσουν τὰ “Μεγάλα Πνεύματα” τῆς Πονηρίας τοῦ “Κοσμοκράτορος” Διαβόλου τοῦ αἰῶνος τούτου.

Φαντασιώνονται 

Αὐτοκρατορικάς ἐξουσίας

Τὸ χειρότερο ἀκόμη εἶναι ὅτι, ἀπὸ πλήρη ἀνοησία, δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι κατέστησαν “Ὑποζύγια” τῶν Πολιτικῶν. Σὰν τὰ γαϊδουράκια ποὺ μεταφέρουν τὰ φορτία τῶν ἀφεντικῶν τους.

Ὅμως, παρασυρμένοι ἀπὸ τὶς Αὐτοκρατορικὲς συμβολικὲς στολές, τοὺς Βασιλικοὺς Μανδύες καὶ τὶς κορῶ­νες, φαντασιώνονται πώς ἔχουν μοναρχικὲς ἐξουσίες. Τίποτε πιὸ γελοῖο, ὅταν πρόσωπα, ἐνδεδυμένα ὡς “Ἐκκλησιαστικοὶ Βασιλεῖς”, ἐνεργοῦν ὡς παθητικοὶ δοῦ­λοι. Ὡς σκλάβοι ἀνάξιοι, ἀνίκανοι καὶ ὄχι μόνον.

Κατ’ ἐντολὴν τῶν αἰσχρῶν ἀφεντάδων, βλασφημοῦν κατὰ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, “ἀναγνωρίζοντας” τοὺς Ἀχειροτονήτους καὶ καθῃρημένους τῆς Οὐκρανίας ὡς “Ἐκκλησία”.

“Ένας ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δεκατεσσάρων (14) Προκαθημένων”, στὴν “Ἀθήνα”, πορεύεται ὡς τέλειος “Ὑποτακτικός” τοῦ “Ἀνθυπάτου” καὶ “Συμπληρωματικὸς Σκλάβος”, τῶν τύποις Κυβερνητῶν, τῶν ὄντων δούλων τοῦ Ξένων Δυναστῶν.

“Ἕτερος ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δεκατεσσάρων (14) Προκαθημένων”, ἐκεῖ στὸ “Φανάρι”, πολιτεύεται κατα­χθονίως ὡς κατώτερος μισθωτὸς ὑπάλληλος ἑνὸς ἢ περισσοτέρων Ὑπουργείων Ἐξωτερικῶν τῶν προσωρινῶν Μεγάλων Δυνάμεων.

Ἀλλά, “καὶ τρίτος ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δεκατεσσάρων (14) Προκαθημένων”, στὴν “Ἀλεξάνδρεια” προβαίνει εἰς ἀντικανονικὲς ἐνέργειες, γιὰ τὸ “Οὐκρανικό”, πρὸ ἀφεντικῶν, πρὸ ἀσημάντων Διπλωματικῶν Ὑπαλλήλων.

Ἀριθμοῦνται, ἀλλὰ δὲν συγκαταλέγονται 

εἰς τοὺς Διαδόχους τῶν Ἀποστόλων

Σημειώνουμε πώς, σκοπίμως δὲν ἀναφέρουμε, “ἕνας Προκαθήμενος”, χωρὶς βεβαίως νὰ λαθεύουμε. Ἀλλά σημειώνουμε μὲ βαθύτερο νόημα “ἕνας ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δεκατεσσάρων (14) Προκαθημένων”. Γιὰ ποιὸ λόγο; Τὸ ἐφαρμόζουμε κατ’ ἀναλογία καὶ κατ’ ἀντιστοιχία μὲ τὴν εὔστοχο ἔκφρασι ποὺ χρησιμοποιοῦν τὰ Ἱερὰ Εὐαγγέλια.

Συγκεκριμένα, τὰ Ἱερὰ Κείμενα τὸν προδότη Ἰούδα, δὲν τὸν καταγράφουν, οὔτε τὸν κατονομάζουν ὡς «ἕνα ἐκ τῶν δώδεκα Ἀποστόλων», ἐνῷ τυπικῶς καὶ ἐξωτερικῶς ἦτο Ἀπόστολος, ἀλλά, ὅλως διαφορετικά. Ἰδοὺ τί ἀναφέρουν γι’ αὐτόν:

«Εἰσῆλθεν δὲ Σατανᾶς εἰς Ἰούδαν, τὸν καλούμενον Ἰσκαριώτην ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δώδεκα·» (Λουκ. κβ’ 3). (Καθὼς καὶ εἰς Ματθ. κστ΄ 14, 47, Μᾶρκ. Ἰδ’ 10, 43, Λουκ. κβ’ 22).

Ὁ Ἰούδας συναριθμεῖται μὲν μὲ τὴν ἁγία χορεία τῶν Μαθητῶν, ἀλλὰ δὲν εἶναι πραγματικὰ ἕνας ἀπὸ αὐτούς.

Οἱ ἀνάξιοι ζητοῦν νὰ τοὺς προσκυνοῦν 

καὶ νὰ τοὺς μεγαλύνουν

Τὸ χείριστο τῆς ὑποθέσεως εἶναι ὅτι οἱ ὡς ἄνω ρασοφόροι προσπαθοῦν, ὥστε νὰ ἐπιβάλλουν στανικῶς στοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανούς, στοὺς Μοναχοὺς καὶ στοὺς Κληρικοὺς τὸν καταναγκασμό τους. Ζητοῦν πιεστικά, ὥστε νὰ τοὺς προσκυνοῦν καὶ νὰ τοὺς ὑπακούουν μὲ τυφλὴ διάθεσι, ὡς “Ἀλαθήτους”, ὡς “Ψευτο-Ἁγίους” καὶ ὡς “Ψευτο-Προφῆτες”.

Οἱ συγκεκριμένοι Προκαθήμενοι λαμβάνουν μόνοι τους ἀποφάσεις, χωρὶς κανονικὲς Ἱεροσυνοδικὲς Διαδικασίες.

Ἔχουν καταργήσει κατ’ οὐσίαν τὸ Συνοδικὸ σύστημα καὶ ἐξευτελίζουν τοὺς συνεπισκόπους των.

Ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ δικό του λεπτὸ αἰσθητήριο, τοὺς καταδικάζει, τοὺς περιφρονεῖ καὶ τοὺς ἀγνοεῖ μὲ κάθε τρόπο.

Τραντακτὸ παράδειγμα ἡ ἐπίσκεψις εἰς Θεσσαλονίκη (19/10/19) τοῦ εἰς “Βόσπορον” εὑρισκομένου. Γιὰ νὰ μπορέση νὰ τελέση μία Θεία Λειτουργία, ἔπρεπε νὰ ἐπιστρατευθοῦν καὶ νὰ τὸν προστατεύουν ἑκατὸ (100) πάν­οπλοι ἀστυνομικοὶ τῶν Εἰδικῶν Δυνάμεων.

Καὶ μάλιστα, ἄνδρες τῆς ξεχωριστῆς Ὁμάδος Προλήψεως καὶ Καταστολῆς Ἐγκλήματος (Ο.Π.Κ.Ε.).

Εὐχόμεθα, τὸ φόβο τοῦ Εὐσεβοῦς λαοῦ, ἀφοῦ δὲν ἔχουν φόβο Θεοῦ, ἂς ἔχουν ὅλοι οἱ πραγματικὰ ἀνάξιοι φτηνόψυχοι καὶ ὑπερφίαλοι ρασοφόροι.

“Ἄξιοι” καὶ “Πᾶν-Ἄξιοι”, 

μόνον οἱ Πατέρες, οἱ “Ἀντ-Ἄξιοι” τῶν Ἁγίων

Ἂς ἐπανέλθουμε τώρα στὰ καυτὰ ζητήματα, προβαίνοντας μετὰ προσοχῆς εἰς συνετοὺς συσχετισμούς, ὥστε νὰ μὴ περιέλθουμε εἰς σφάλματα καὶ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια.

Ἄξιοι καὶ πραγματικὰ Πανάξιοι ἦσαν οἱ Ἅγιοί μας καὶ οἱ μιμηταί τους. Πραγματικὰ Ἄξιοι εἶναι ΜΟΝΟΝ οἱ Κληρικοί μας ποὺ ἐμφοροῦνται ἀπὸ τὸ Πατερικὸ ἦθος καὶ ὕφος.

«Ἀνάξιοι δὲ πάλιν οὕς», ὁ Κύριος, «εὑρήσει ραθυμοῦντας» (Ἀπολυτίκιο Μ. Ἑβδομάδος).

Δὲν ὑφίστανται “Νέο-Παπικαί” ἐξουσίαι

Εἶναι πασιφανὲς καὶ βέβαιο, κατὰ τοὺς σοφοὺς καὶ θεοπνεύστους Ἱεροὺς Κανόνες ὅτι:

ΠΟΤΕ, ἡ “Ρώμη” δὲν ἐδικαιοῦτο ἀπολυταρχικὲς “Παπικές” ἐξουσίες ἐπάνω στὶς ἄλλες Ἐκκλησίες. Ἂς τὶς ἀπαιτοῦσε στανικῶς, μὲ τὴν βοήθεια ἰσχυρῶν πολιτειακῶν ἐξουσιαστῶν. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο καὶ ἀπεπέμφθη, παραμένουσα μόνη, μονοπρόσωπη, μὲ τὴν ἐγωϊστικὴ καὶ ἑωσφορική της πλάνη, ὅπως μονοπρόσωπος εἶναι καὶ ὁ Ἑωσφόρος.

ΠΟΤΕ, ἡ “Κωνσταντίνου Πόλη” δὲν κατεῖχε, Κανονικῶς, οὔτε ἐγνώριζε “Νέο-Παπικές” ἐξουσίες καὶ δὲν τὶς κατέχει.

Καὶ ἂς παρίστανε κάποτε, ὑπερφίαλα, τὸν “Μιλλὲτ Μπασί”, τὸν Κυβερνήτη ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων λαῶν, μὲ Φιρμάνια τῶν παναθλίων αἱμοσταγῶν Σουλτάνων.

ΠΟΤΕ, ἡ “Μόσχα” δὲν πρόκειται νὰ ἀποκτήση “Νέο-Παπικές” ἐξουσίες, ὅσο καὶ ἂν ἡ Ρωσία ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς δύο Παγκόσμιες Ὑπερδυνάμεις.

Ἂς μὴ φαντασιώνεται πώς, εἴτε ὡς Αὐτοκρατορία, εἴτε ὡς Κοσμοκρατορία, θὰ διαδεχθῆ τὸ “Φανάρι” στὰ καταγέλαστα “Νέο-Πρωτεῖα” του.

Ἐν συμπεράσματι, χάθηκε τὸ πραγματικὸ Μέτρο. Κάθε ἀληθινὸ Μέτρο λογικῆς, ταπεινώσεως καὶ ἐλευθερίας. Ἐπίσκοποι μὲ Αὐτοκρατορικὰ διάσημα, Κορῶνες, Σκῆπτρα καὶ Σάκκους ἀπώλεσαν κάθε αὐτοσυγκράτησι, κάθε φρένο τοῦ νοός. Παραλογίζονται στὴν κυριολεξία. Ἐλησμόνησαν τὸ πραγματικὸ Σχῆμα καὶ τὴν οὐσία τοῦ Ταπεινοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ.

Προκαθήμενοι σκεπάζουν 

τάς ἀνομίας τῶν Δυναστῶν

Τὸ μέγα ἔγκλημα αὐτῶν τῶν ρασοφόρων εἶναι πώς ἐπικαλοῦνται ἀνύπαρκτες ὑπερεξουσίες, «Θείῳ Δικαίῳ», γιὰ νὰ τὶς χρησιμοποιήσουν, δουλεύοντας ἀκόμη πιὸ δουλικὰ γιὰ τὰ ἰσχυρὰ ἐγκόσμια ὑποχθόνια Ἀφεντικά τους.

Ἡ κοσμικὴ καὶ πολλάκις ἄδικος Ἐξουσία, προκειμένου νὰ ἐξαπατᾶ τὶς λαϊκὲς μᾶζες, προβάλλει ὡς προκάλυμμα δίπλα της τοὺς Ἐπισκόπους καὶ κυρίως τοὺς Προκαθημένους.

Αὐτοὶ οἱ ρασοφόροι, κατήντησαν, ἐκτὸς ἀπὸ δουλικά, χρυσοντυμένες μαριονέττες, ὥστε νὰ στολίζουν καὶ νὰ λαμπρύνουν τὴν μεγαλειότητα τῶν Πολιτικῶν προαγωγῶν τους.

«… Κάθε ἐκδήλωση χωρὶς τὴν παρουσία τοῦ Δεσπότη, (σ.σ. τοῦ Πατριάρχη ἤ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου) κατάντησε νὰ θεωρεῖται ἄνοστη.

Βλέπεις ὁ καθένας, δὲν εἶναι εὔκολο νὰ μασκαρεύεται ὅλη τὴν ὥρα, ἐνῷ ὁ Δεσπότης (σ.σ. ὁ Πατριάρχης ἢ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος) τὸ ’μαθε τὸ μάθημα.

Πῆρε (σ.σ. ὁ Πατριάρχης ἢ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος) τὸν ἀέρα τοῦ Κουδουνάτου καὶ συγκρατημὸ δὲν ἔχει πιά.

Κλέβουν καὶ δέρνουν εὔνομα οἱ Δικτάτορες (σ.σ. καὶ οἱ νομιζόμενοι δημοκράτες Δικτάτορες καὶ οἱ Προδότες τῆς Πατρίδος), τὸν Δεσπότη (σ.σ. Πατριάρχη ἤ Ἀρχιεπίσκοπο) φωνάχτε νὰ μᾶς σκεπάσει.

Διαφθείρουν τὴν ἀλήθεια καὶ πορνεύουν τὸ δίκαιο οἱ ἐκμεταλλευτές, καλέστε τὸ Δεσπότη (σ.σ. Πατριάρχη ἤ Ἀρχιεπίσκοπο) κι αὐτὸς μ’ ἕνα ἀνάθεμα βλακείας, θὰ σφραγίσει σὰν νὰ ’ναι ὁ τάφος τοῦ Χριστοῦ, κάθε ἀντίδραση. …» (Γ. Διλμπόη, Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ).

Οἱ Ἄρχοντες ἐτρομοκρατήθησαν

ἀπὸ ἁγίους Κληρικοὺς

Ὅταν οἱ Διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, οἱ Ἐπίσκοποι, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ Κληρικοὶ ἐνεφανίσθησαν στὸ δημόσιο στερέωμα, μετέφεραν τὴν Οὐράνιο ἐλπίδα στοὺς πτωχούς, στοὺς ἀδικημένους καὶ στοὺς καταφρονημένους. Προεκάλεσαν καταιγιστικὸ φόβο εἰς ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς τυράννους, στοὺς ἐκμεταλλευτές, τοὺς δεσμῶτες τοῦ σώματος καὶ τοῦ πνεύματος τῶν λαῶν.
Αὐτὸ μέχρι τὴ στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία, ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχή, ἐξεδιώχθησαν βιαίως καὶ ἀντικανονικῶς οἱ πραγματικοὶ Ἅγιοι Πατέρες.

-“Δέν ἀνέχομαι ἁγίους μέσα στὴν Ἐκκλησία. …

-Θὰ τοὺς κυνηγήσω καὶ θὰ τοὺς διαλύσω”, ἔλεγε μὲ θράσος μυρίων Καρδιναλίων ἀνάξιος ἐν Ἑλλάδι Προκαθήμενος, ἀναφερόμενος εἰς ἁγίους πράγματι καὶ σεμνοὺς Ἱεράρχες.

Τὴν ἐκκλησιαστικὴ διοίκησι, τὴν κατέλαβον, δολίως καὶ καταχθονίως, ρασοφόροι ἀνάξιοι, ἀνίκανοι φιλοχρήματοι καὶ ἐνίοτε ἀνήθικοι. Τότε “χαρᾶς Εὐαγγέλια” γιὰ τοὺς ἐξουσιαστὲς τῆς ἀνομίας.

»…Τὸ ἀποτέλεσμα;

Οἱ Ἄρχοντες αὐτοῦ του κόσμου, ποὺ στὴν ἀρχὴ ταράχτηκαν καὶ τρόμαξαν ἀπὸ τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὸν τρόπο ζωῆς ποὺ ὁρίζει καὶ ἐπαγγέλλεται, δὲν ἄργησαν νὰ καταλάβουν ὅτι αὐτοὶ ποὺ τὰ κηρύττουν σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση, δὲν εἶναι τὸ κάτι ἄλλο καὶ ἔτσι ὡς ἀνάξιοι, δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξουν τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη, ὅπως θέλει ὁ Θεός.

»Σημάδια τρανταχτὰ ὁ τῦφος, ἡ τρυφὴ καὶ ἡ ἀπληστία τους, ποὺ σὰν ξινισμένος ἀφρὸς γρήγορα φούσκωσε καὶ ξεχύθηκε σὰν κίτρινος ἐμετός. Οἱ Ἄρχοντες αὐτοῦ του κόσμου ἀγαλλόμενοι, τοὺς πέταξαν τὰ ἀποφάγια τους μὲ σημαιοστολισμούς, δοξάσματα καὶ τυμπανοκρουσίες ὅμοιες μὲ τὶς εἰδωλολατρικές…».

Κανείς φόβος ἀπὸ ρασοφόρους 

ποὺ λιώνουν εἰς τὴν ἡδονὴν

Εἶναι πασιφανὲς πώς, οἱ ἐξουσιασταί προσκαλοῦν καὶ κολακεύουν τοὺς Πατριάρχες καὶ τοὺς Ἀρχιεπισκόπους. Τοὺς “πετᾶνε” καὶ κανένα ξεροκόμματο ἀπὸ τὴν δική τους γλυφὴ ἐξουσία.

Ἄλλα καὶ οἱ πλουτοκράτες, τοὺς ντύνουν μὲ παν­άκριβες διαμαντοστόλιστες Κορῶνες καὶ Βασιλικὲς στολές, ἀπὸ τὰ συχνὰ ἀνόμως κτηθέντα ἀμύθητα πλούτη τους, γιὰ νὰ τὰ ἔχουν, ὅπως νομίζουν, “καλὰ καὶ μὲ Θεό”.

»…Καὶ εἶπαν οἱ Ἄρχοντες αὐτοῦ του κόσμου.

“Καμμιά ταραχὴ καὶ καμμιὰ ἀνησυχία. Αὐτοὶ εἶναι σὰν ἐμᾶς.

Λένε, πὼς ἄλλου Γένους Θείου εἶναι, πὼς ἄλλον κόσμο ἀρετῆς καὶ ἀγάπης εὐαγγελίζονται. Ἀλλὰ αὐτοὶ εἶναι σὰν ἐμᾶς.

Χειρότεροι ἀπὸ ἐμᾶς. Ἐμεῖς χορτάτοι καὶ ἀπὸ καταγωγὴ εὐφραινόμενοι καὶ κυλιόμενοι πορευόμαστε.

Αὐτοὶ τσόφλια κι ἀπὸ κατώγια, μὲ χυδαῖα κλωτσιὰ σπρωγμένοι στὴν Ἱερωσύνη τὰ χάνουν οἱ καψεροὶ ἀπ’ τὰ πλούτη καὶ τὰ δοξάσματα.

…Κανένας φόβος γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἀρχόντους.

Αὐτοὶ λιώνουν στὴν ἡδονή.

Λαχανιάζουν γιὰ τὸ χρῆμα.

Πουλιοῦνται γιὰ μία θέση σὲ συμπόσιο Ἀρχόντων.

Πορνεύουν καὶ σοδομοῦν ὅπως ἐμεῖς.

Κανένας φόβος.

Εἶναι τοῦ χεριοῦ μας.

Χαλαρῶστε.

Μπρὸς στὰ ἀλλήθωρα μάτια τους βάλτε λίγο χρυσάφι.

Δῶσε τους μουχλιασμένη πολυτέλεια καὶ εὐωχία κι ὅλα τὰ ξεπουλᾶνε καὶ Χριστὸ καὶ Ἐκκλησία καὶ παράδεισο οὐράνιο.

Δικοί μας εἶναι.

Κατάδικοί μας.

Ὅσο γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν Αἰωνία Ζωή, αὐτὰ γιὰ τοὺς ἀφελεῖς καὶ κακομοίρηδες”. (Γεωργίου Διλμπόη, Ἀρσένιε, ἐσὺ εἶσαι ὁ Ἀθανάσιος, Χίος 2012).

Τὰ ἀναλώσιμα “Πιόνια” 

προεκάλεσαν Ἐθνικάς Συμφοράς

Οἱ ρασοφόροι, τὰ ἑτεροκίνητα “Πιόνια”, παρεβίασαν συστηματικῶς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, φρονοῦμε ταπεινῶς πώς ἐνεργοποιήθη ὁ “Πνευματικὸς Νόμος”, ὅπως τὸν ὁριοθετοῦν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Μὲ αὐτὸ τὸ δεδομένο ὑπέστημεν, ὡς Ἕλληνες, τεράστιες Ἐθνικὲς καταστροφές.

Σημειώνουμε μὲ ἔμφασι πῶς οἱ ρασοφόροι, τὰ “Πιόνια” ποὺ κατοικοῦσαν στὸ “Φανάρι”, στὴν “Ἀλεξάνδρεια” καὶ στὰ “Ἱεροσόλυμα”, ἐγκλημάτησαν βαρύτατα. Ἀσέλγησαν καὶ δὲν ἐσεβάσθησαν τοὺς ποταμοὺς τῶν Χριστιανικῶν Αἱμάτων. Ἐκείνων ποὺ ἀκόμη ἄχνιζαν στὴν Μικρὰ Ἀσία μὲ τὴν Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἀρμενίων (1915-1922), καὶ τῶν Αἱμάτων τῶν ἑκατομμυρίων σφαγιαζομένων Ρώσων, ἀπὸ τὸ 1917 καὶ ἑξῆς, ἀπὸ τοὺς ἀθέους κομμουνιστές.

Ὡς μικροπρεπῆ δουλικά. Ὡς ἀνάλγητα “ἀνθρωποειδῆ”. Ὡς ἀνηλεῆ “ἀνδροειδῆ”. Σκληροὶ καὶ ἀσυγκίνητοι, χωρὶς δάκρυ στὸ πρόσωπο, προσέτρεξαν, ἀγκάλιασαν “Εὐλόγησαν” καὶ “Ἀνεγνώρισαν” τὴν ψεύτικη, τὴν λεγομένη “Ζῶσα Ἐκκλησία” (1922-1940) τῆς Κομμουνιστικῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως. Αὐτὴ ποὺ ἀπετελεῖτο ἀπὸ τετρακοσίους (400) “Ψευδο-Ἐπισκόπους”, ἀπατεῶνες, ἀχειροτονήτους καὶ διεφθαρμένους. Τῶν ὁποίων ὁ “Ψευδο-Πατριάρχης” εἶχε τελέσει, ὁ ἀθεόφοβος, ἀκόμη καὶ τρεῖς ἐκκλησιαστικοὺς γάμους.

“Ἀνεγνώρισαν”, τὸ “Ἐκκλησιαστικὸ Μόρφωμα” τοῦ μεγαλοεγκληματία Λένιν, τοῦ χρηματοδοτήσαντος τὸ 1922 τὸν σατανικὸ σφαγέα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὸν διαβόητο Κεμάλ.

Ὁ ρασοφόρος, τὸ “Πιόνι”, ὁ μασόνος Πατριάρχης Ἀθηναγόρας, μὲ τὶς πλάτες τοῦ “κολλητοῦ” του φίλου, τοῦ τότε Προέδρου τῶν Η.Π.Α., τοῦ Χάρι Τρούμαν, ἐξεδίωξε τὸν Κανονικὸ Πατριάρχη Κωνσταντινοπούλεως, τὸν Μάξιμο (1948), ὡς δῆθεν Κομμουνιστὴ καὶ ἄρρωστο καὶ κατέλαβε τὸν ἀλλότριο Θρόνο.

Μερικοὶ ρασοφόροι, “Πιόνια”, Ἐπίσκοποι καὶ Πατριάρχες συνεκάλεσαν τὴν λεγομένη “Μείζονα καὶ Ὑπερτελῆ Σύνοδο” (1973) στὴν Κύπρο, κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Προέδρου τῆς Νήσου, ἐκείνου τοῦ Μακαρίου. Καρατόμησαν δέ, καθήρεσαν καί… Ἐξόρισαν ΟΛΟΚΛΗΡΟ τὴν Ἱερὰ Σύν­οδο τῆς Κύπρου.!

Ἕτεροι ρασοφόροι καὶ αὐτοὶ τυφλὰ “Πιόνια”, μετεῖχον στὴν αὐτοαποκαλουμένη “Πρεσβυτέρα Ἱεραρχία” τῆς Ἑλλάδος (1974), σφαγιάζοντας δώδεκα ἁγίους Ἐπισκόπους.

Κατὰ πνευματικὴ συνέπεια, μετὰ ἀπὸ ὅλες αὐτὲς τὶς βλασφημίες κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, προεκλήθησαν οἱ μέγιστες Ἐθνικὲς συμφορές. Ὁ σφαγιασμὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1955), καθὼς καὶ ἡ κατάληψις τῆς Κύπρου (1974).

Δεόμεθα εἰλικρινῶς, μετὰ ἀπὸ ὅλες τὶς “Ψευτο-Συνόδους”, τὶς Ψευτο-Ἀποφάσεις καὶ τὶς “Ψευτο-Ἀναγνωρίσεις” τῶν ἀχειροτονήτων τῆς Οὐκρανίας νὰ μὴ ὑποστοῦ­­με νέες Ἐθνικὲς τραγῳδίες, μὲ τὴν ἐνεργοποίησι τοῦ Θείου καὶ ἀπαραβάτου τιμωρητικοῦ “Πνευματικοῦ Νόμου”.



ΠΗΓΗ

Βαρθολομαίος για Πάπα: Είναι ανθρώπινος και ταπεινός - Όλα όσα είπε στο Νταβός.

Κατά τις ομιλίες του στο Νταβός ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στο ρόλο της θρησκευτικής Πίστης στη δημιουργία ενός κόσμου βιώσιμου με κοινωνική συνοχή.

Μια ιδιαίτερη αναφορά για τον Πάπα Φραγκίσκο είχε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος μιλώντας προς τους συμμετέχοντες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός.

Ο Πάπας είναι "πολύ ανθρώπινος, πολύ ταπεινός", δήλωσε ο Πατριάρχης σε συνάντηση του φόρουμ στις 21 Ιανουαρίου, σημειώνοντας ότι γνωρίζει προσωπικά τον Πάπα Φραγκίσκο και τον επισκέφθηκε πολλές φορές στο Βατικανό.Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο ο ποντίφικας τον συνόδευσε προσωπικά στο αυτοκίνητο. Κάποτε, όταν ο Πατριάρχης έφευγε και πήγαινε στο αυτοκίνητο για να πάει στο αεροδρόμιο, είδε ότι ο πάπας τον ακολουθούσε. «Γύρισα και του είπα:« Η Αγιότητά σας, δεν αξίζει τον κόπο». Στο οποίο απάντησε: «Όχι, θα σε πάω στο αυτοκίνητο, γιατί πρώτα απ' όλα πρέπει να είμαι βέβαιος ότι οι φιλοξενούμενοί μου έχουν φύγει και δεύτερον θέλω να σιγουρευτώ ότι δεν πήραν τίποτα από μένα», ανέφερε ο Πατριάρχης ολοκληρώνοντας την ιστορία του.

Μετά από αυτό, γύρισε με ποιμαντική προτροπή στους παγκόσμιους ηγέτες και είπε:

"Θέλω να καλέσω τους ηγέτες του κόσμου, πολλοί από τους οποίους είναι εδώ στο Νταβός, ώστε να μην βάζουν τα υλικά, οικονομικά συμφέροντα των χωρών τους πάνω από τα πραγματικά συμφέροντα της ανθρωπότητας που σχετίζονται με την αλλαγή του κλίματος, πρέπει να σεβαστούν τις αποφάσεις που λαμβάνονται από κοινού προς το συμφέρον της ανθρωπότητας”.

Κατά τις ομιλίες του στο Νταβός ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στο ρόλο της θρησκευτικής Πίστης στη δημιουργία ενός κόσμου βιώσιμου με κοινωνική συνοχή.

Επίσης στάθηκε στην αξία του διαλόγου ως του βασικού μέσου προς την κατεύθυνση αυτή, καθώς και στην καταδίκη κάθε μορφής βίας και θρησκευτικής μισαλλοδοξίας.
Ο κ. Βαρθολομαίος έλαβε μέρος σε διάφορες Επιτροπές του Φόρουμ αλλά και σε παράλληλες εκδηλώσεις που γίνονται με αφορμή την φετεινή επετειακή συνάντηση στο Νταβός.

Με τη γυναίκα του Πρωθυπουργού Μαρέβα
“Η πίστη μπορεί να επιτύχει την αποστολή της και να εκπληρώσει το ρόλο της συνοχής και της βιωσιμότητας μέσω του διαλόγου και της μαρτυρίας στον κόσμο”, σημείωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, στην ομιλία που πραγματοποίησε στην αγγλική γλώσσα, και πρόσθεσε: “Κατά τη διάρκεια της σχεδόν τριακονταετούς Πατριαρχικής διακονίας μας, έχουμε αγωνιστεί για την προώθηση του διαλόγου, τον οποίο θεωρούμε ως το πιο αποτελεσματικό μέσο αντιμετώπισης προβλημάτων. Ο διάλογος είναι μια χειρονομία και πηγή αλληλεγγύης, οδηγεί στην υπέρβαση των προκαταλήψεων και της δυσπιστίας, προωθεί την αμοιβαία εξοικείωση και εκτίμηση, και χτίζει το σεβασμό για την ετερότητα”.

Xαρακτήρισε τραγικό το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι τείνουν σήμερα να ταυτίζουν τη θρησκεία με την τρομοκρατία, τον πόλεμο και τη μισαλλοδοξία.

“Σχεδόν κάθε μέρα ακούμε για βία στο όνομα της θρησκείας. Αυτή η τάση να προσδιορίζεται η θρησκεία με τις αρνητικές πτυχές της δυστυχώς ενισχύεται σήμερα μέσω των παρερμηνειών της θρησκείας, οι οποίες κυκλοφορούν ιδιαιτέρως μεταξύ των προοδευτικών διανοουμένων. Η άγνοια, η μισαλλοδοξία και η βία είναι η αποτυχία και όχι η ουσία της θρησκείας. Είναι τα σημάδια του φονταμενταλισμού και του εξτρεμισμού, τα οποία θεωρούν τη δική τους ιδεολογία και συμφέροντα ως αλήθεια που πρέπει να επιβληθούν στους άλλους. Ωστόσο, η πεποίθησή μας -όπως έχουμε διακηρύξει επανειλημμένα καθ 'όλη τη διάρκεια της Πατριαρχείας μας- είναι ότι κάθε έγκλημα που υποτίθεται ότι διαπράττεται στο όνομα του Θεού είναι στην πραγματικότητα ένα έγκλημα κατά του Θεού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εργαζόμαστε για την καταπολέμηση του θρησκευτικού φονταμενταλισμού - "αυτής της έκφρασης της νοσηρής θρησκευτικότητας", όπως αναφέρεται στην εγκύκλιο της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Κρήτη, Ιούνιος 2016, § 17)”.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, την οποία παρακολούθησαν προσωπικότητες από όλο τον κόσμο, υπογράμμισε ότι η ειρήνη και η δικαιοσύνη στον κόσμο δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς την συμβολή και την συνεργασία των θρησκειών.

“Είναι υπερβολικά ουτοπικό να αναμένουμε ότι η αλληλεγγύη και η κοινωνική συνοχή μπορούν να επιτευχθούν μέσω της παγκοσμιοποίησης, της οικονομικής προόδου, του βελτιωμένου βιοτικού επιπέδου, της επιστήμης και της τεχνολογίας, της ψηφιακής επικοινωνίας και του Διαδικτύου. Ένας κόσμος ειρήνης και δικαιοσύνης δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συμβολή των μεγάλων πνευματικών δυνάμεων της ανθρωπότητας - δηλαδή των θρησκειών και της συνάντησης και της συνεργασίας τους. Επίσης, υπογραμμίσαμε επιμόνως ότι η κατανόηση των πεποιθήσεων και των αξιών των άλλων ανθρώπων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τον διάλογο και την ειρηνική συνύπαρξη. Η πίστη ενισχύει τη δέσμευση της ανθρώπινης δράσης και διευρύνει τη μαρτυρία μας για ελευθερία και δικαιοσύνη, παρέχοντας υποστήριξη στις προσπάθειές μας όταν φαίνεται να βρίσκονται σε αδιέξοδο”.

Επιπροσθέτως σημείωσε ότι στο πλαίσιο αυτό το Οικουμενικό Πατριαρχείο πρωτοστάτησε σε οικουμενικές οργανώσεις, όπως το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, και υποστήριξε και προώθησε διμερείς διαλόγους με μη Ορθόδοξους Χριστιανούς, καθώς και με Μουσουλμάνους και Εβραίους στη Μέση Ανατολή και διεθνώς.

“Αυτός ο διάλογος δεν συνεπάγεται την εγκατάλειψη ή την προδοσία της πίστης ή της παράδοσής του συμμετέχοντος, αλλά αντιθέτως τον ενθαρρύνει να μάθει να ζει σε αλληλεγγύη με όλους τους ανθρώπους, με τους οποίους μοιραζόμαστε αυτόν τον κόσμο. Πιστεύουμε ότι η κατάλληλη απάντηση στην παρούσα πολύπλευρη κρίση είναι η ανάπτυξη και η εδραίωση μιας κουλτούρας αλληλεγγύης. Η πεποίθησή μας πηγάζει από την ίδια την ουσία του Ευαγγελίου”.

Υπενθύμισε μάλιστα ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με αφορμή και την οικονομική κρίση, είχε κηρύξει το 2013 σαν «Έτος παγκόσμιας αλληλεγγύης», δίνοντας έμφαση στην ανάγκη ανάληψης πρωτοβουλιών που να διασφαλίζουν το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να απολαμβάνει τα βασικά αγαθά της ζωής.

Ο Πατριάρχης, στη συνέχεια, τόνισε ότι ο δρόμος προς το μέλλον είναι ένα κοινό ταξίδι για όλους μας. “Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον, χρειαζόμαστε κοινούς στόχους, χρειαζόμαστε συνεργατικές προσπάθειες. Καλούμαστε να χτίσουμε γέφυρες με βάση την αγάπη και την κατανόηση και να μην οικοδομήσουμε τείχη διαίρεσης και αποκλεισμού που βασίζονται στον φόβο και την άγνοια. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο σας προσκαλεί να συμμετάσχετε σε αυτές τις προσπάθειες”.

Σε άλλο σημείο ο εξέφρασε την επιφύλαξή του όσον αφορά τον χαρακτηρισμό της σύγχρονης Ευρώπης ως «μεταχριστιανικής».

“Το κοσμικό παρόν της Ευρώπης δεν μπορεί να διαχωριστεί από το παρελθόν της, το οποίο εμπνέεται και διαμορφώνεται από μια πολιτιστική κληρονομιά που επικεντρώνεται στον Χριστιανισμό. Πρέπει να δεχτούμε ότι η υποχώρηση αυτής της χριστιανικής συνείδησης στην Ευρώπη έχει τελικά αρνητικό αντίκτυπο στην ταυτότητα και την αυτογνωσία της Ευρώπης”.

Αναφερόμενος στο τέλος της περιόδου του Ψυχρού Πολέμου, το 1989, και στη δημιουργία ενός πολυκεντρικού κόσμου, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επεσήμανε:

“Σήμερα οι θρησκείες καλούνται να αναπτύξουν και να δώσουν προτεραιότητα στην ειρηνευτική τους δύναμη και τις ανθρωπιστικές τους αρχές, στην πολύτιμη πνευματική και ηθική τους κληρονομιά, καθώς και στη βαθιά ανθρωπολογική τους γνώση, που όλες ενισχύουν τη δέσμευση και τον αγώνα μας για την προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Πίστη και θρησκεία μπορούν να διαδραματίσουν ζωτικό ρόλο στην ευαισθητοποίηση και στην προώθηση του διαλόγου και της συνεργασίας μεταξύ των ανθρώπων για τις σύγχρονες παγκόσμιες προκλήσεις. Και ποιος είναι ο τόπος και ο ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας εν όψει της τρέχουσας κρίσης; Σε πολλά γεωπολιτικά πλαίσια παγκοσμίως, η Ορθοδοξία ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι θρησκευτική μειονότητα με ένα παγκόσμιο μήνυμα και την κληρονομιά μιας μακράς ιστορικής παρουσίας. Σε περιοχές όπως η Μέση Ανατολή, η Νοτιοανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, η Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη έχει διαμορφώσει το θρησκευτικό τοπίο για αιώνες ή και χιλιετίες. Οι προκλήσεις στο πλαίσιο αυτό είναι πραγματικές και επείγουσες. Ειδικά στη Μέση Ανατολή, η επιβίωση του Χριστιανισμού κρέμεται στην ισορροπία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Συρία και της εξέγερσης του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους», ειδησεογραφικές αναφορές και άρθρα μας υπενθύμιζαν τακτικά την πραγματικότητα των χριστιανών στη Μέση Ανατολή και τον συνεχή αγώνα τους να επιβιώσουν στην ίδια την περιοχή όπου γεννήθηκε ο Χριστιανισμός. Είναι σημαντικό για εμάς εδώ να καταλάβουμε ότι αυτοί οι Χριστιανοί είναι κάτι περισσότερο από έναν ιστορικό κρίκο με τον κόσμο του Ευαγγελίου. Είναι οι κληρονόμοι μιας μοναδικής πνευματικής και πολιτιστικής κληρονομιάς και συμβόλου για την αξία και τον σεβασμό της θρησκευτικής πολυμορφίας παγκοσμίως”.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κατέληξε λέγοντας, μεταξύ άλλων, ότι ενώπιον της συγχρόνου διεθνούς κρίσεως, όλες οι θρησκευτικές κοινότητες πρέπει να ανανεώσουν το μήνυμά τους και να λειτουργήσουν ως θετική πρόκληση για τα άτομα και τους λαούς και να προσφέρουν ένα εναλλακτικό μοντέλο ζωής μέσα σε μια παγκοσμιοποιημένη κουλτούρα, “η οποία προσέφερε στην ανθρωπότητα πολύτιμα δώρα, αλλά την ίδια στιγμή μοιάζει να ωθεί τους ανθρώπους να ζουν για τον εαυτό τους, αγνοώντας τους άλλους, με τους οποίους πρέπει να μοιραστούν τον κόσμο”.

Προηγουμένως είχε κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Πρόεδρο του World Economic Forum Borge Brende, στον οποίο προσέφερε έναν αναμνηστικό ασημένιο δίσκο και εκδόσεις για το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο κ.Brende είναι πρώην Υπουργός Περιβάλλοντος και αργότερα Εξωτερικών της Νορβηγίας.

Ομιλία στο “Interfaith Alliance”

Νωρίτερα, συμμετείχε σε κοινή συνέντευξη τύπου με άλλους θρησκευτικούς ηγέτες, ενώ το μεσημέρι απηύθυνε ομιλία που οργάνωσε ο διεθνής Οργανισμός “Interfaith Alliance”, μέλος του οποίου είναι ο Μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ.

Στην ομιλία του, που πραγματοποιήθηκε στην αγγλική, αναφέρθηκε σε ορισμένες αρνητικές πτυχές της τεχνολογικής προόδου και τις συνέπειες που αυτές έχουν στην ζωή των ανθρώπων. Επανέλαβε δε τον σημαντικό ρόλο της Πίστης, η οποία, όπως είπε, ενισχύει τη δέσμευσή μας για ανθρώπινη δράση και διευρύνει τη μαρτυρία μας για ελευθερία, δικαιοσύνη και ειρήνη. “Φυσικά, η κριτική κατά της θεοποίησης της τεχνολογίας δεν σημαίνει απαραίτητα την απαξίωση των ωφέλιμων έργων επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου. Γιατί μια τέτοια απόρριψη θα ισοδυναμούσε για εμάς με την άρνηση της ίδιας της πράξης της αναπνοής. Η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν ανθρώπινη διάσταση και συμβάλλουν στη λύση των προβλημάτων της ανθρωπότητας σήμερα. Εντούτοις, τίποτα δεν ενισχύει την αλαζονεία του σύγχρονου ανθρώπου όσο η πίστη στην παντοδύναμη επιστήμη και τεχνολογία. Το μέλλον, όμως, δεν φαίνεται να ανήκει στον αυτο-χειροτονημένο «άνθρωπο-θεό», ο οποίος ως νέος «Προμηθέας» αγνοεί ή και καταργεί όρια και μέτρα, καθώς καταστρέφει τις συνθήκες ζωής στη γη. Η πραγματική πρόοδος δεν υπάρχει όταν υπονομεύεται ο άνθρωπος και η ελευθερία του και ο κόσμος του καταστρέφεται. Απορρίπτουμε την κυνική φράση «Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση». Απορρίπτουμε τον ισχυρισμό ότι η μη συμμόρφωση με τις εντολές της παγκοσμιοποίησης και την «αυτονομία της οικονομίας» οδηγεί αναπόφευκτα στην επέκταση της φτώχειας και στις ανεξέλεγκτες κοινωνικές εξελίξεις και συγκρούσεις. Από τη σκοπιά μας, δίνουμε έμφαση στις λέξεις «αλληλεγγύη» και «συνεργασία». Δεν υπάρχει κανένα δίλημμα ούτε αμφιβολία οποιουδήποτε είδους όσον αφορά την ανάγκη κοινής δράσης μεταξύ τεχνολογίας, πολιτικής, οικονομίας και θρησκείας, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην αυτόνομη λειτουργία τους - αποκλειστικά βάσει των δικών τους αρχών και κριτηρίων. Όσο οι δυνάμεις αυτές συνεχίζουν να αγνοούν η μία την άλλη, δεν μπορούν ποτέ πραγματικά να ωφελήσουν την ανθρωπότητα. Όλοι πρέπει να υπηρετήσουν τον άνθρωπο και τον κόσμο του. Στην πραγματικότητα, ενώ οι τεχνολογικές εξελίξεις είναι σημαντικά στοιχεία, δεν είναι η ουσία ενός πολιτισμού. Ένας πολιτισμός κρίνεται από το αν το τελευταίο του σημείο αναφοράς είναι το ανθρώπινο πρόσωπο, σε σχέση με το αληθινό του προορισμό και την προστασία του κόσμου του”.

Το απόγευμα ο Παναγιώτατος επισκέφθηκε εθιμοτυπικώς το Περίπτερο του Τουρκικού Ταμείου Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας (Türkiye Varlık Fonu), όπου τον υποδέχθηκε ο Πρόεδρος του, Zafer Sönmez, στελέχη του οργανισμού και Επιχειρηματίες.

Την Τρίτη, 21 Ιανουαρίου, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος συμμετείχε σε τράπεζα διαλόγου για την κλιματική αλλαγή όπου αναφέρθηκε στις πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά τα τελευταία 30 χρόνια, για την ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας κοινότητας για την ανάγκη προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και της διαφύλαξης της Δημιουργίας του Θεού.

Ο κ. Βαρθολομαίος μεταξύ άλλων, επεσήμανε ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα και το χρονικό περιθώριο μετάθεσης των ευθυνών, δεν υπάρχει η δικαιολογία καμίας καθυστέρησης και προέτρεψε όλους να αλλάξουν στάση και να κατανοήσουν τον επείγοντα χαρακτήρα του ζητήματος της κλιματικής αλλαγής αλλά και τον αντίκτυπο των ενεργειών μας στη Δημιουργία αλλά και σε άλλους ανθρώπους.

Την ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου παρακολούθησε η κυρία Μαρέβα Γκραμπόβσκι-Μητσοτάκη, σύζυγος του Πρωθυπουργού της Ελλάδος Κυριάκου Μητσοτάκη, και η Πρέσβης της Ελλάδος στην Ελβετία Χαρά Σκολαρίκου.

Το βράδυ της ίδιας ημέρας, ο πραγματοποίησε ομιλία σε δείπνο στο οποίο παρακάθησαν θρησκευτικοί ηγέτες που παρακολουθούν τις εργασίες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.


ΠΗΓΗ

«Ο Γ΄ Κανόνας της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου» (Μ. Βασίλειος – Επιστολή (55) – Γρηγορίω πρεσβυτέρω)

«Ο Γ΄ Κανόνας της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου»

(Μ. Βασίλειος – Επιστολή (55) – Γρηγορίω πρεσβυτέρω)

Η επιστολή (55) του Μ. Βασιλείου απευθύνεται προς τον πρεσβύτερο Γρηγόριον, ιερέα της περιοχής του, ο οποίος είχε εις την οικία του συνείσακτο γυναίκα, ενώ ήτο άγαμος κληρικός.

Η βαθειά (ορθόδοξη) ποιμαντική συνείδηση του Μ. Βασιλείου, δίδει προτεραιότητα στους Συνοδικούς κανόνες των αγίων Πατέρων, γι’ αυτό και γράφει: «Ούτε πρώτοι ούτε μόνοι, ώ Γρηγόριε, ενομοθετήσαμεν γυναίκας ανδράσι μη συνοικήν. Αλλ’ ανάγνωθι τον κανόνα τον εξενεχθέντα παρά των αγίων Πατέρων ημών εν τη συνόδω της Νικαίας,ός φανερώς απηγόρευσε συνεισάκτους μη είναι».

Μετάφραση: «Ούτε πρώτοι ούτε μόνοι, Γρηγόριε, ενομοθετήσαμεν να μη συνοικούν γυναίκες με άνδρες. Ανάγνωσε τον κανόνα τον συνταχθέντα από τους αγίους πατέρας ημών εις την σύνοδον της Νικαίας, ο οποίος απαγορεύει σαφώς να διατηρούν οι άγαμοι συνεισάκτους» (Ε.Π.Ε., Τόμος 3, σελ. 303).

Αναμφίβολα, ο Γ΄ Κανόνας της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, εκφράζει και διαφυλάττει τη δύναμη του Μοναχικού φρονήματος – παραδείγματος στην αυθεντική του μορφή, σε ότι αφορά την αγαμία – παρθενία των Μοναχών.

Η δύναμη του κανόνα, υπογραμμίζει ο Μ. Βασίλειος, οφείλεται στο κύρος της Συνόδου, στην συμφωνία των αγίων Πατέρων, στη δύναμη της ορθοδόξου παραδόσεως και στο νόημα της μοναχικής παρθενίας.

Το Άγιο Πνεύμα έχει (ήδη) ομιλήσει στην Εκκλησία αντιθετικά προς την οικουμενιστική «λογική» του ιδίου θελήματος του Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ.

Η Εκκλησία για να προστατεύσει κάθε λεπτομέρεια του προσωπικού βίου των Μοναχών, ιδιαίτερα την καρδιά τους, ως κέντρο διαλογισμών και πνευματικής πάλης, εναντιώθηκε και συνοδικά στον συσχηματισμό τους με τον έγγαμο τρόπο ζωής που καλλιεργεί η συνοίκηση Μοναχών με γυναίκες, Μοναχές ή μη.

Υπογραμμίζει ο Ι. Πατήρ: «Αγαμία δε εν τούτω έχει το σεμνόν, εν τω κεχωρίσθαι της μετά γυναικών διαγωγής».

Μετάφραση: «Άλλωστε η αξία της αγαμίας εις τούτο έγκειται, εις το να διαχωρίζονται οι μοναχοί από την συναναστροφήν των γυναικών (Σελ.303).

Θαυμάζω την πατερική ευαισθησία του μακαριστού π. Γαβριήλ Διονυσιάτη στο βιβλίο του «Η Μοναχική ζωή κατά τους Αγίους Πατέρας». Το βιβλίο υποδιαιρείται σε ορισμένους τομείς της μοναχικής ζωής και χαρακτηρίζεται από πατερική πνευματική διάρθρωση. Γράφει σχετικά: «ίνα δε μη νομισθή υπό τινός, ότι υπό την σκέπην της παραδόσεως και των Πατέρων προβάλλομεν ιδικάς μας απόψεις, θέτομεν εν τω παρόντι (βιβλίω) αυτουσίας τας γνώμας και αποφάσεις εκείνων» (Σελ. 9).

Στις σελ. 98 – 99 ο π. Γαβριήλ παραθέτει, ως καθολική έκφραση της παράδοσης, διδασκαλίες των Μ. Βασιλείου και Γρηγορίου του Θεολόγου «περί συνεισάκτων».

Ο σημερινός (συνειδητά) ορθόδοξος βλέπει με κατάπληξή του να υποφέρει, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, από τα προδοτικά θεολογικά αποργανωτικά φαινόμενα, μέσα ακριβώς σε μια πιο οργανωμένη διοικητικά – κρατικά εκκλησία!

Όσοι «καλλιεργούν» τα μικτά μοναστήρια, έχουν εγκαταλείψει το πνευματικό κριτήριο της Ορθοδοξίας, τον πνευματικό (ορθόδοξο)έλεγχο της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου και έχουν εισέλθει στην δαιμονική, ομιχλώδη και ασαφή περιοχή της παναιρέσεως του οικουμενισμού.

Σύμφωνα με την θεολογική εκκλησιολογική αρτιότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, δεν συντρέχουν πνευματικοί λόγοι προς αγιοκατάταξη του Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ, που καλλιέργησε την λογική – ζωή των«Συνεισάκτων» σ’ αντίθεση με την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και τις διδασκαλίες των αγίων Πατέρων.

Ο Μ. Βασίλειος προειδοποιεί (αυστηρά) τον πρεσβύτερο Γρηγόριο:«Απομάκρυνε λοιπόν αυτήν από την οικίαν σου και εγκατέστησέ την εις μοναστήριον. Αυτή να μείνη μαζί με παρθένους και συ να υπηρετήσαι από άνδρας, δια να μη βλασφημήται εξ αιτίας μας το όνομα του Θεού.

Όσον καιρόν όμως κάμνεις αυτά, αι μυριάδες αυτών που γράφεις εις τας επιστολάς σου, δεν θα σε ωφελήσουν τίποτε· θ’ αποθάνης αργός και θα δώσης λόγον εις τον Κύριον δια την αργίαν σου (απώλεια ιερωσύνης, ακαρπία σε έργα).

Εάν δε τολμήσης να διατηρήσης την ιερωσύνην, χωρίς να διορθώσης τον εαυτόν σου θα είσαι ανάθεμα δι’ όλον τον λαόν και όσοι σε αναγνωρίζουν θα αφορισθούν από όλην την Εκκλησίαν» (Σελ. 305).

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ

Ο Πάπας θα επισκεφτεί την Κόρινθο!

Στο orthodoxia.gr αναφέρθηκε μεταξύ άλλων: “Κυβέρνηση καὶ Ἐκκλησία (Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ Ἀρχιεπισκοπὴ) σὲ συνεργασία μὲ τὴν Οὐάσιγκτον καὶ τὸ Βατικανὸ προετοιμάζουν πυρετωδῶς ἐπίσημη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Φραγκίσκου στὴν Ἑλλάδα μέσα στὸ 2020. Σύμφωνα μὲ ἀποκλειστικὲς πληροφορίες ἡ ἐπίσκεψη θὰ ἔχει ὡς ἀπώτερο στόχο καὶ σκοπὸ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ καὶ εἰδικά τοῦ προγράμματος στὰ βήματα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.

Δὲν ἀποκλείεται ἐὰν ὑπάρξουν οἱ κατάλληλες συνθῆκες νὰ πραγματοποιηθεῖ καὶ ἐπίσκεψη ἀστραπὴ τοῦ Πάπα Φραγκίσκου στὸ Ἅγιο Ὄρος, σὲ συγκεκριμένη Ἁγιορείτικη Μονή… ἡ ἀδελφότητα τῆς ὁποίας ταυτίζεται ἀπολύτως μὲ τὴν πολιτικὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Φραγκίσκου θὰ ξεκινήσει ἀπὸ τὸν ἀρχαιολογικὸ -προσκυνηματικὸ χῶρο τῶν Φιλίππων, παρουσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Στὸ πρόγραμμα θὰ συμπεριληφθεῖ ὁ Λαγκαδᾶς, ἡ Θεσσαλονίκη, ἡ Βέροια, Θεσσαλικὲς πόλεις, ἡ Ἀθήνα καὶ ἡ Κόρινθος…”.



ΠΗΓΗ

Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος προς Πατριάρχη των Κοπτών της Αιγύπτου : “Οι Εκκλησίες μας είναι μία Εκκλησία, με «Αρχηγό τον Ιησού Χριστό».

20/01/2020

ΘΕΡΜΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΠΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΘΕΟΔΩΡΟ

[ΒΙΝΤΕΟ 2020]

 Την 20η Ιανουαρίου ε.έ., η Α.Θ. Μακαριότης ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄, επισκέπτηκε τον Μακαριώτατο Πατριάρχη των Κοπτών της Αιγύπτου κ.κ. Tawadros II, προκειμένου να ευχηθεί για την εορτή των Θεοφανείων κατά το Ιουλιανό εορτολόγιο.

Η επίσημη συνάντηση πραγματοποιήθηκε στην Έδρα του Κοπτικού Πατριαρχείου στην Αλεξάνδρεια, παρουσία του Πατριαρχικού Επιτρόπου, Σεβασμ. Μητροπολίτου Ναυκράτιδος κ. Ναρκίσσου, του Θεοφ. Επισκόπου Ταμιάθεος κ. Γερμανού, καί Κληρικών τής Πατριαρχικής Αυλής.
Ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος κ. Θεόδωρος αναφέρθηκε στην ιεραποστολική δράση του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Αφρική, τονίζοντας το σημαντικό και δύσκολο έργο που επιτελείται στην δοκιμαζόμενη μεγάλη Αφρικανική Ήπειρο. “Οι Εκκλησίες μας είναι μία Εκκλησία, με «Αρχηγό τον Ιησού Χριστό». Η Ελλάδα μαζί με την Αίγυπτο αγωνίζονται για την ειρήνη στη Λιβύη και γνωρίζω οτι εσείς προσεύχεστε, διότι έχετε ποίμνιο εκεί και το χώμα είναι ποτισμένο με το αίμα Μαρτύρων της Κοπτικής Εκκλησίας και αυτό το αίμα φωνάζει για «ελευθερία και ειρήνη» ”.

Ο Πατριάρχης των Κοπτών κ. Tawadros II, στην αντιφώνισή του ευχαρίστησε τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο για την αδελφική επίσκεψη και τις θερμές ευχές του. “Κάθε φορά που σας συναντώ αισθάνομαι μία εσωτερική χαρά. Η παρουσία σας και τα λόγια σας, μας γεμίζουν όλους με ευφρόσυνα συναισθήματα. Παρακολουθώ και θαυμάζω την διακονία σας σε όλες τις Χώρες της Αφρικής, κυρίως στο εκπαιδευτικό και νοσηλευτικό σύστημα και την φροντίδα στους πονεμένους ανθρώπους. Έχουμε το ίδιο Όνομα, εργαζόμαστε στον ίδιο αγρό και «είμαστε παιδιά του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου»”.

Εμφανώς συγκινημένος ο Πατριάρχης κ. Tawadros II, τόνισε οτι η Λιβύη είναι μία όμορφη Χώρα και ότι πάντοτε προσεύχεται για τη δύσκολη κατάσταση στη Λιβύη. “Εγώ προσωπικά έζησα σε διάφορα μέρη και σε διαφορετικές περιόδους στην περιοχή και υπηρέτησα σε πολλές Κοπτικές Εκκλησίες”. Κλείνοντας πρόσθεσε, οτι εμείς προσευχόμαστε για την ειρήνη αυτής της Χώρας και όλου του κόσμου.

Την 18η Ιανουαρίου 2020, εορτή των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου, Πατριαρχών Αλεξανδρείας, ο Μακαριώτατος Πατριάρχης κ.κ. Θεόδωρος Β΄, υποδέχθηκε στην πολυαιώνια Ιερά Πατριαρχική Μονή Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας, τρία νέα παιδιά απο το Κονγκό, τα οποία θα φοιτήσουν στην Πατριαρχική Σχολή «Άγιος Αθανάσιος», προκειμένου να καταρτησθούν κατάλληλα για την μελλοντική τους πορεία.

Η Σχολή αποτελεί πνευματικό φυτώριο για το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας όπου θα προετοιμάζονται τα αυριανά στελέχη της Εκκλησίας του Αγίου Μάρκου, στις δύσκολες Ιεραποστολές στην Αφρικανική Ήπειρο.

patriarchateofalexandria.com

ΠΗΓΗ

Ποιός μπορεί να εμπιστεύεται πλέον έναν αφερέγγυο και ανειλικρινή Πατριάρχη;

Του Κυρηναίου

Σημειώνουμε στο παρακάτω κείμενο τρεις μόνο από τις πολλές υπαναχωρήσεις του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, από τοποθετήσεις που ο ίδιος είχε υποστηρίξει λίγο καιρό πριν την αλλαγή στάσης.

Είναι τραγικό και πρωτόγνωρο για έναν Πατριάρχη να απογοητεύει σε τέτοιο βαθμό τους Ορθοδόξους και να κάνει διαρκώς υπαναχωρήσεις στις δεσμεύσεις του απέναντι στην Εκκλησία, χάριν των πολιτικών και της γεωπολιτικής τους.

Αυτό βέβαια δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από την Παγκόσμια Ορθοδοξία και είναι βέβαιο ότι θα έχει ως συνέπεια να γίνει πραγματικότητα σύντομα αυτό που επεσήμανε ο μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ. Ότι με αυτά που κάνει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και όσοι συμφωνούν μαζί του, θα καταλήξει να γίνει «εφημέριος μιάς απομονωμένης ενορίας»

Οι παρακάτω επισημάνσεις της υποκριτικής στάσης του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, όχι μόνο δεν ταιριάζουν σε Ορθόδοξο Πατριάρχη αλλά ούτε καν σε οποιονδήποτε απλό άνθρωπο που σέβεται τον εαυτό του.
Στο τέλος αναλογιστείτε εάν μπορεί αυτός ο άνθρωπος να ονομάζεται Ορθόδοξος Πατριάρχης.

Περίπτωση 1η

Τον Φεβρουάριο 2016, προ της Συνόδου της Κρήτης ένα από τα σοβαρότατα προβλήματα που είχε προβάλει τότε ο Πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης, ήταν η εισπήδηση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στο έδαφός του, με αποτέλεσμα το Πατριαρχείο Αντιοχείας να έχει διακόψει την Ευχαριστιακή Κοινωνία μαζί του. Το αιτιολογικό ήταν το εξής:
«Επειδή, εάν αυτή η Σύνοδος πραγματοποιηθεί ενώ ισχύει η διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας μεταξύ δύο Παλαιφάτων Αποστολικών Εκκλησιών, θα υποδηλώσει ότι η συμμετοχή στις συνοδικές συζητήσεις είναι δυνατή χωρίς τη συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία, και κατά συνέπεια θα χάσει το εκκλησιαστικό της χαρακτήρα λαμβάνοντας απλά ένα διοικητικό τοιούτο, σε αντίθεση με τη συνοδική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.»
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αγνόησε παντελώς τις ενστάσεις του Πατριαρχείου Αντιοχείας και προχώρησε στην διεξαγωγή της ψευδοσυνόδου της Κρήτης.

Τον Δεκέμβριο 2019, κατά την πρόσφατη προσπάθεια εξασφάλισης της ενότητας της Ορθοδοξίας, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων καλεί τους προκαθημένους σε Σύναξη στην Ιορδανία, λόγω της εισπήδησης του Βαρθολομαίου στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας και της απόδοσης Αυτοκεφαλίας σε σχισματικούς.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος χρησιμοποίησε το ίδιο ακριβώς επιχείρημα του Πατριάρχου Αντιοχείας Ιωάννη, ως λόγο για να μην προσέλθει στη Σύναξη των προκαθημένων.
«Καί ποῖον νόημα θά εἶχε μία Σύναξις Προκαθημένων, κατά τήν ὁποίαν δέν θά ἦτο δυνατή ἡ τέλεσις ἀπό κοινοῦ τῆς Θείας Λειτουργίας, διότι εἷς ἐξ αὐτῶν διέκοψε τήν Εὐχαριστιακήν κοινωνίαν μετά τινων ἐξ αὐτῶν; Ἡ τυχόν πραγματοποίησις τῆς πρωτοβουλίας Ὑμῶν ταύτης θέλει καταδείξει τοῖς πᾶσι, φίλοις τε καί ἐχθροῖς, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία δέν ἀποτελεῖ ὀργανικήν ἑνότητα, καί ἔχει περιπέσει εἰς τήν κατάστασιν ὁμοσπονδίας, ἤ καί, ἔτι χεῖρον, συνομοσπονδίας Ἐκκλησιῶν προτεσταντικοῦ τύπου.»
Οφείλει λοιπόν ο Πατριάρχης Θεόφιλος να τον αγνοήσει και να προχωρήσει στη διοργάνωση της Συνάξεως, όπως ακριβώς και ο Βαρθολομαίος αγνόησε την επίκληση του Αντιοχείας και προχώρησε στη ψευδοσύνοδο της Κρήτης.

Περίπτωση 2η

Τον Ιανουάριο 2016, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατά τη Σύναξη των Προκαθημένων στην προπαρασκευαστική της Μεγάλης Συνόδου στη Γενεύη, εκτός από το γεγονός ότι συντάχθηκε με την ομόφωνη αποδοχή του Μητροπολίτη Ονουφρίου ως του μόνου κανονικού Ορθοδόξου Μητροπολίτου Κιέβου και πάσης Ουκρανίας, προχώρησε και σε μία επί πλέον κίνηση για την προστασία από τους σχισματικούς Ουκρανούς.
Ζήτησε να προφυλαχθούν οι επίσκοποι των Ουκρανικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στην διασπορά από συλλείτουργα με διασπαστές σχισματικούς και τους κάλεσε να συντονίζουν τις επισκέψεις στο έδαφος της Ορθοδόξου Ουκρανικής Εκκλησίας του Πατριαρχείου Μόσχας με τον Προκαθήμενό της, τον ιεράρχη Ονούφριο.

Στις 12 Οκτωβρίου 2018, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος απευθύνεται με επιστολή του προς τον Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας και του υποδεικνύει ότι πλέον δεν μπορεί να φέρει τον τίτλο του Μητροπολίτου Κιέβου, μάλιστα δε του τονίζει ότι τον τίτλο αυτό τον κατέχει κατά παράβαση όσων ορίζονται στα κείμενα του 1686.
«άμα τη υπό του κληρικολαϊκού σώματος εκλογή του Προκαθημένου της Ουκρανικής Εκκλησίας, ου δυνηθήσεσθε πλέον εκκλησιολογικώς τε και κανονικώς φέρειν τον τίτλον τούτον του Κιέβου, τον οποίον, ούτως η άλλως, κατέχετε σήμερον κατά παράβασιν των υπό των επισήμων κειμένων του 1686 οριζομένων»

Περίπτωση 3η

Στις 23 Ιουνίου 2016, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ενώπιον της Συνόδου της Κρήτης επαινεί τον Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος Ιωάννη για τους αγώνες του για παραμονή στην κανονικότητα και του ζητά να περιγράψει ενώπιον της Συνόδου τους αγώνες του για την Ορθοδοξία.
«Φυλακιστήκατε και υπομείνατε. Σας ευχαριστούμε που μείνατε πιστός στην Ορθοδοξία. Σας ευχαριστούμε που μείνατε πιστός στην κανονικότητα»
Ο Πατριάρχης κάλεσε τον κανονικό Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος Ιωάννη, ο οποίος συμμετείχε στη Σύνοδο ως μέλος της Αντιπροσωπείας του Πατριαρχείου Σερβίας, να περιγράψει ενώπιον της Συνόδου την κατάσταση της Ορθοδόξου Εκκλησίας των Σκοπίων και τους διωγμούς τους οποίους υπέστη τόσο από το κράτος των Σκοπίων όσο και από την σχισματική Εκκλησία του κ. Στεφάνου.

Στις 13 Ιανουαρίου 2020, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην Κωνσταντινούπολη με τους πολιτικούς των Σκοπίων αποσιωπά την ύπαρξη του Αρχιεπισκόπου Αχρίδος Ιωάννη και συζητά την επαναφορά των σχισματικών εις την Ορθόδοξη κανονικότητα, θέλει να δώσει τον τίτλο Αχριδών στον σχισματικό Στέφανο και μάλιστα θέλει να εφαρμόσει και σε αυτόν την δυνατότητα της εκκλήτου προσφυγής και να παρακάμψει το πατριαρχείο Σερβίας.
«Σκοπός της επισκέψεως ήτο η θεώρησις του εκκλησιαστικού προβλήματος της χώρας αυτών. Κατά την συζήτησιν ετέθησαν επί τάπητος αι προηγηθείσαι επί του θέματος φάσεις, εν αίς και η βούλησις της επαναφοράς της εκείσε Εκκλησίας εις την κανονικότητα υπό το όνομα της Αρχιεπισκοπής Αχριδών, κατόπιν και της υποβληθείσης εν καιρώ εις την Μητέρα Εκκλησίαν εκκλήτου προσφυγής».

Ποιος μπορεί πλέον να εμπιστευτεί αυτόν τον άνθρωπο;



ΠΗΓΗ