Τότε φάνηκαν όλοι στους Αποστόλους μαζί με τους Πρεσβυτέρους και μαζί με ολόκληρη την Εκκλησία να διαλέξουν κάποιους άνδρες, τους οποίους θα έστελναν στην Αντιόχεια μαζί με τον Παύλο και τον Βαρνάβα. Και αυτοί ήσαν ο Ιούδας που επεκαλείτο Βαρσαβάς και ο Σίλας, άνδρες που ηγούντο εις τους αδελφούς, δηλαδή ήσαν στελέχη της Εκκλησίας.
Εις αυτόν τον στίχον που σας τον απέδωσα σύντομα, μπορούμε να θαυμάσουμε τον Συνοδικό χαρακτήρα της Εκκλησίας. Πολύ σπουδαίο αυτό.
Τι λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος; …..κοινόν το δόγμα γίνεται
Έπειτα γίνεται, λέγει, η απόφασις (το δόγμα), κοινή. Από ποιους κοινή η απόφασις; Σαφώς το λέει το χωρίο, σας το διάβασα. Οι Απόστολοι, οι Πρεσβύτεροι (δηλαδή οι Κληρικοί) και όλη η Εκκλησία. Το όλη, το λέει το κείμενο «συν όλη τη Εκκλησία» Τρεις λοιπόν. Ποιοί αποτελούν την Σύνοδον; Οι Απόστολοι, οι Κληρικοί (οι Πρεσβύτεροι) και οι λαϊκοί. Όλη η Εκκλησία.
Να λοιπόν ο λόγος παρουσίας της Εκκλησίας όλης. Είναι θαυμαστόν. Γιατί είναι θαυμαστόν; Διότι η Αποστολική Σύνοδος είναι τύπος πάσης άλλης Συνόδου που θα εγίνετο ποτέ μέσα εις την ιστορίαν.
Σήμερα στον χώρο μας όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Αγνοείται ο λαός.
Θέλετε;
Αγνοείται και ο κλήρος.
Τότε από ποιους αποτελείται μία Σύνοδος;
Από τους Επισκόπους και λέμε «η Σύνδοδος» η «Ιερά Σύνοδος». Από ποιούς αποτελείται; Από Επισκόπους. «Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας [ΙΣΙ]» από ποιούς αποτελείται; Από Επισκόπους.
Το αποτέλεσμα; Να μην λαμβάνεται υπόψιν η γνώμη, όχι του λαού μόνο, ούτε καν των Πρεσβυτέρων. Ό,τι αποφασίσουν οι Επίσκοποι.
[σ.σ. Άπαξ και έγινε η αρχή η πτώση είναι κατακόρυφη. Τώρα τα πράγματα έχουν χειροτερέψει ακόμη περισσότερο. Έχουμε μόνο τους «Πρώτους» να αποφασίζουν και τις λεγόμενες «Συνόδους τον Προκαθημένων». Οι «Πρώτοι» δεν λογαριάζουν πια ούτε τους συναδέλφους Επισκόπους τους αλλά συμβουλεύονται «ειδικές επιτροπές», οι οποίες συστήνονται «ειδικά» από ανθρώπους αλλοτριωμένου φρονήματος για να υποστηρίξουν τις ήδη ειλημμένες αποφάσεις αλλότριων κέντρων. Και δεν σταματάει εδώ. Οι «Πρώτοι» αυτοί δέχονται να υπάγονται σε έναν ακόμη πιο «Πρώτο», τον πάπα της Ανατολής Βαρθολομαίο και το χειρότερο, αρκετοί Επίσκοποι δέχονται να υπάγονται σε έναν «Πρώτοι» ο οποίος θα υπάγεται σε έναν ακόμη πιο «Πρώτο». Έτσι όλοι σφυρίζουν αδιάφορα και απαλλάσσουν τους εαυτούς τους από τις υποχρεώσεις τους. Με αυτό το αντιεκκλησιαστικό και αντισυνοδικό σύστημα η πλειονότητα των ταγών της Ελλαδικής (και όχι μόνο) Εκκλησίας αποξενώθηκαν και αποσχίσθηκαν πλήρως από το Σώμα της Εκκλησίας και προσδέθηκαν στο άρμα των κοσμοκρατόρων του κόσμου τούτου. Το αποτέλεσμα είναι να εισάγονται μέσα στην Εκκλησία αποφάσεις οι οποίες εμπνέονται ξεκάθαρα από το δαιμονικό πνεύμα και όχι από το Άγιο Πνεύμα, στάζοντας από την κορυφή σκέτο δηλητήριο μέσα στο Σώμα της Εκκλησίας.]
Θέλετε;.
Γι’ αυτό μύρια κακά ακολουθούν.
Μην νομίσετε, όταν καταστρατηγείται η Αλήθεια όπως κατετέθη μέσα εις την Αγίαν Γραφή, η Αλήθεια εκδικείται. Και εκδικείται φοβερά με όλες εκείνες τις ανωμαλίες που υπάρχουν ακριβώς γιατί δεν τηρείται εκείνο που κατετέθη.
Μία Σύνοδος πρέπει να έχει και τους Κληρικούς και τους λαϊκούς. Μέχρι πριν κάποια χρόνια εξελέγοντο οι επίτροποι από την Ενορία. Δηλαδή αυτά τα χρόνια πριν από το 1935, 1930, δεν θυμάμαι ακριβώς, εξελέγοντο οι επίτροποι από την Εκκλησία, από την Ενορία. Σήμερα οι επίτροποι διορίζονται. Παίρνεις κάποιον και του λες, -Μπαίνεις επίτροπος; -Μπαίνω. -Εν τάξει. Το όνομά του πάει στην Επισκοπή, κατοχυρώνεται και τέλειωσε.
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι μέσα στην Εκκλησία, να τα λέμε σωστά, μπήκαν πολλά όθνεια στοιχεία, ξένα στοιχεία, και την Εκκλησία την βλέπουν σήμερα ειδικά στην εποχή μας -και σε παλαιότερες εποχές- ένα θαυμάσιο στοιχείο που μπορούν να το εκμεταλλεύονται άλλοι απ’ έξω, όπως είναι η πολιτική (το η με ήτα), το εμπόριο, άλλες κοινωνικές καταστάσεις και ούτω καθεξής. Αυτό είναι ένα δυστύχημα. Έτσι λοιπόν σήμερα για να έχουμε μία επιρροή -πολιτική επιρροή ή δεν ξέρω τι άλλη επιρροή- μπαίνουν άνθρωποι μέσα, ζητούν υποψηφιότητα κι έτσι εκείνοι που θα εκλέξουν δεν έχουνε πια ούτε το πνεύμα του Θεού, ούτε τον φόβο του Θεού. Και το αποτέλεσμα μπορούμε να το φανταστούμε.
Δηλαδή οι Χριστιανοί μας, δεν ξέρω, έχασαν. Τι έχασαν; Έχασαν. Κι έτσι έχομε όλα αυτά τα άσχημα πράγματα τα οποία υπάρχουν.
…Ξέρετε οι Απόστολοι ήταν ένα αξίωμα ανεπανάληπτον, διότι ήσαν τα πρόσωπα εκείνα που ο ίδιος ο Χριστός είχε εκλέξει και αποστείλει, και όπως θα δούμε λίγο πιο κάτω, οι Απόστολοι δεν λέγουν ότι εμάς μας εξέλεξε ο Κύριος, εσείς οι Κληρικοί και εσείς οι λαϊκοί τί δουλειά έχετε; Δεν το λέγουν αυτό. Θα το δούμε όμως λίγο πιο κάτω.
Εδώ λοιπόν βλέπομε τούτον. Τρεις φορές αναφέρεται εις την επιστολήν αυτήν το «έδοξεν». Έδοξεν, από το ρήμα δοκώ, θα πει εφάνη καλό. Αλλά από ποιους όμως εφάνη καλόν;
Εφάνη καλό τόσο εις το Πνεύμα το Άγιον -θα το πουν εξάλλου πιο κάτω την τρίτη φορά, θα ειπωθεί καθαρά καθαρά- όσο και σε όλη την Εκκλησία.
Θα μου πείτε, μπορεί να φανεί κάτι καλό στο Πνεύμα το Άγιον και να μην φανεί στην Εκκλησία; Ή να φανεί στην Εκκλησία και να μην φανεί καλό στο Άγιο Πνεύμα;
Όχι. Όχι.
Όταν υπάρχει ΑΔΟΛΟΤΗΣ υπάρχει συμφωνία του έδοξεν (εφάνη καλό) τόσο εις το Πνεύμα το Άγιον, όσο και εις την Εκκλησία.
Να σας πω ένα παράδειγμα;
Όταν ήθελαν να εκλέξουν αντικαταστάτη του Ιούδα. Τι είχε συμβεί τότε; Η Εκκλησία παρουσίασε δύο πρόσωπα και σ’ αυτούς έβαλαν κλήρο. Ποιός εξέλεξε εδώ; Το Πνεύμα το Άγιον και η Εκκλησία.
Σας ερωτώ τώρα.
Εάν γίνονται ελιγμοί και μαγειρέματα (τηλεφωνήματα -αυτόν να ψηφίσετε υποψήφιο επίσκοπο) σας ερωτώ: Σε αυτές τις συνδιαλλαγές και σε αυτά τα μαγειρέματα αφέθηκε περιθώριο για το Πνεύμα το Άγιον;
Εδώ αποφασίζουν οι άνθρωποι -λυπούμαι- ερήμην του Αγίου Πνεύματος -λυπούμαι και κάτι ακόμα- βλασφημούντες κατά του Αγίου Πνεύματος. Ναι. Βλασφημούντες κατά του Αγίου Πνεύματος.
Γιατί τα λέγω;
Δεν τα λέγω για να πάω φυλακή, αλλά τα λέγω για να καλλιεργηθεί ο λαός να γνωρίζει τα δικαιώματά του. Ναι, έστω και αν περιορίζεται και αν φωνάξει -γιατί δεν έχει ψήφο σήμερα ο λαός- η φωνή του θα είναι η ψήφος του, έστω με αυτόν τον τρόπο.
***
Απομαγνητοφώνηση Φαίη.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.