Χριστούγεννα με τρεῖς Δεσπότες.

Χριστούγεννα μὲ τρεῖς Δεσπότες.

Τζανάκης Γεώργιος. Ἀκρωτήρι Χανίων. 23 Δεκεμβρίου 2019.

Ἔρχονται τὰ Χριστούγεννα καὶ τὰ Χανιὰ θὰ τὰ ἑορτάσουν μὲ τρεῖς (3) ἐπισκόπους!!!

Ἐκτὸς τοῦ κανονικοῦ ἐπισκόπου Δαμασκηνοῦ χειροτονήθηκαν καὶ ἄλλοι δύο. Ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς Γουβερνέτου Εἰρηναῖος καὶ ὁ Πρωτοσύγγελος τῆς Μητροπόλεως Κυδωνίας καὶ Ἁποκορώνου Δαμασκηνός. Ἀνεξαρτήτως τῆς γνώμης ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχῃ κανεὶς γιὰ τὶς ἰκανότητες καὶ τὴν ἀξία τῶν προσώπων αὐτῶν καὶ τὴν εὐχὴ νὰ φανοῦν ἄξιοι τῆς τιμῆς ποὺ ἔλαβαν, δὲν μπορεῖ νὰ μὴν διατυπώσῃ μερικὰ πρώτα ἐρωτήματα καὶ προβληματισμούς: Ποιὰ ἀνάγκη ἐπέβαλε τὴν χειροτονία τῶν ἐπισκόπων αὐτῶν; Ποιὰ ἔλλειψις θὰ ἀντιμετωπιστῇ; Ποιὸ ποιμαντικὸ πρόβλημα θὰ λυθῇ;

Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἀπαντήσει λογικὰ καὶ πειστικά στὰ παραπάνω ἐρωτήματα; Ἐπίσκοπος ἐδὼ ὑπάρχει ἤ δὲν ὑπάρχει; Ὑπάρχει. Εἷναι ὁ Δαμασκηνός, χρόνια τώρα. Ἄρα δεύτερος ἐπίσκοπος στὴν ἵδια δικαιοδοσία δὲν νοεῖται. Ἕνας ὑπάρχει πάντοτε. Ἔτσι λειτουργεῖ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.

Χαρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι τὰ πρόσωπα αὐτὰ ἔλαβαν τὸν τίτλο τοῦ Ἐπισκόπου ὄχι ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τὸν Οἰκουμενικὸ. Θεωρητικῶς χειροτονήθηκαν βοηθοί του, ἀλλὰ πρακτικῶς καὶ οὐσιαστικῶς βρίσκονται καὶ λειτουργοῦν στὴν Κρήτη καὶ μάλιστα στὰ Χανιά καὶ οἱ δύο, στὴν ἴδια Μητρόπολι, Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου. Ἄν χρειαζόταν ὁ Πατριάρχης βοηθοὺς καὶ τοὺς ζητοῦσε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, ὑποθέτω ὅτι δὲν θὰ ἀρνιόταν ἡ Σύνοδός της τὴν βοήθεια. Τὰ πρόσωπα ὅμως θὰ ἀξιοποιούνταν ἐκεὶ ποὺ ὑπάρχει ἡ ἀνάγκη: στὸ Πατριαρχεῖο ἤ ὅπου ἀλλοῦ ἤθελε ὁ Πατριάρχης , ὅπως πλέον συνηθίζει. Οἱ δύο αὐτοὶ ἐπίσκοποι χειροτονήθηκαν ἐκεῖ καὶ ξαναγύρισαν ἐδώ. Ἐδὼ τώρα τί θὰ κάνουν; Ποιὸν θὰ ποιμαίνουν , ἀφοὺ ποιμένας -ἐπίσκοπος- ὑπάρχει ἤδη καὶ εἶναι ὁ Δαμασκηνός. Ἀναμφιβόλως παρουσιάζεται μιὰ μπερδεμένη κατάστασις ποὺ ἵσως ἐξελιχθῇ καὶ σὲ προβληματικὴ ἤ ἀνώμαλη. Οἱ ἱερεῖς καὶ ὁ λαὸς πῶς ἀκριβῶς θὰ ἀντιμετωπίζουν τὴν παρουσία τριῶν ἐπισκόπων; Οὐ δύνασαι δυσὶν κυρίοις δουλεύειν.

Δὲν πρέπει νὰ ξεχνοῦμε ὅτι ἡ ἀνάγκη διαποίμανσης τοῦ λαοῦ ὁδηγεῖ στὴν ὕπαρξι ἐπισκόπου. Πρέπει νὰ ὑπάρχει λαὸς πρώτα γιὰ νὰ ὑπάρξῃ ἐπίσκοπος. Ἄν δὲν ὑπάρχει λαὸς τί θὰ κάνει ὁ ἐπίσκοπος, ποιὸν θὰ ποιμαίνει; Ἄν πάλι ὑπάρχει ἐπίσκοπος ποὺ ποιμαίνει τὸν λαὸ, ποία ἡ ἀναγκαιότης ὑπάρξεως καὶ δευτέρου ἐπισκόπου στὴν ἵδια περιοχή; Πολὺ περισσότερο δὲ καὶ τρίτου; (Καὶ πάντα δὲν ξεχνοῦμε ὅτι κάτι τέτοιο ἀντιβαίνει στοὺς κανόνες ποὺ διέπουν τὴν λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας).

Θὰ πεῖ κάποιος- λέγεται ἤδη: Θὰ βοηθήσουν στὴν διαποίμανσι τῆς ἐκκλησίας. Μὰ κάτι τέτοιο ὑπονοεῖ ἀνικανότητα ἥ μειωμένη ἀποτελεσματικότητα τοῦ ἤδη ὑπάρχοντος ποιμένος. Γιατί; Διότι τὰ πρόσωπα αὐτὰ ὑπήρχαν στὴν Μητρόπολι καὶ ἤδη βοηθοῦσαν τὴν διαποίμανσι στὶς θέσεις ποὺ εἶχαν ἀναλάβει . Ὁ ἕνας ἡγούμενος στὸ Γουβερνέτο, ὁ ἄλλος Πρωτοσύγγελος στὴν Μητρόπολι. Τὶς θέσεις αὐτὲς τὶς διατηροῦν πάλι. Γιὰ τὸν ἐπισκοπικὸ τίτλο μιλάω: Τί θὰ προσθέσῃ ὁ τίτλος; Τί θὰ κάμουν περισσότερο ὡς ἐπίσκοποι ἀπὸ ὅτι θὰ ἔκαναν ἄν δὲν ἦταν ἐπίσκοποι;

Στὶς ὑποσχέσεις ποὺ ἔδωσαν κατὰ τὴν χειροτονία τους δήλωσαν ὅτι θὰ μείνουν ἕως θανάτου πιστοὶ στὸν Πατριάρχη καὶ στὶς ἐντολὲς του καὶ θὰ ἐργαστοῦν γιὰ τὰ «προνόμια» τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως: «Διὰ τοῦ βίου παντός ἐπόμενος κατὰ πάντα καὶ ὑποτασσόμενος τῷ παναγιωτάτῳ αὐθέντη καὶ δεσπότη μου τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ κ.κ. Βαρθολομαίῳ ... καὶ: ἄπερ κέκτηται προνόμια ὁ ἀποστολικὸς καὶ Πατριαρχικὸς καὶ Οἰκουμενικὸς θρόνος φυλάττειν ἀπαράβατα καὶ ἀπαρασάλευτα ἔως ἐσχάτης μου ἀναπνοῆς». Ναι, ἀλλὰ ἐδὼ εἶναι ἐκκλησία τῆς Κρήτης. Ἡ ἐκκλησία τῆς Κρήτης δὲν ἔχει τὰ δίκαιά της; Αὐτὰ ποιὸς θὰ τὰ ὑπερασπιστῇ στὴν περίπτωσι ποὺ δὲν συμπίπτουν μὲ τὰ «προνόμια» τῆς Κωνσταντινουπόλεως; Ἤ καλύτερα οἱ συγκεκριμένοι ἐπίσκοποι ποὺ ὀρκίζονται αὐτὰ, ποιὸν θὰ ὑπακούσουν, τὸν ἐκάστοτε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὰ συμφέροντα τῆς ἐκκλησίας ἐκείνης ἤ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης καὶ τὰ συμφέροντά της; Καὶ τὰ συμφέροντα δὲν εἶναι μόνον ὑλικά....

Βλέπουμε , ἐπὶ παραδείγματι, τὶς μεγάλες προκλήσεις τῶν Τούρκων καὶ τὶς ἔμπρακτες διεκδικήσεις τους ἔναντι τῆς πατρῖδος μας. Ἄν, ὅ μή γένοιτο, φτάσουμε σὲ πολεμικὴ σύγκρουσι καὶ τὸ Πατριαρχεῖο ἀναγκαστεῖ νὰ πάρῃ θέσι ὑπὲρ τῶν Τούρκων, ὅπως ἔχει γίνει πολλάκις στὸ παρελθὸν (προσφάτως στὴν ἐπιχείρησι τῶν Τούρκων στὸ Ἀφρὶν τῆς Συρίας, παλαιώτερα (1964) στὴν Κύπρο, ὅπου οἱ ἐκάστοτε Πατριάρχες τάχθηκαν ὑπὲρ τῶν Τουρκικῶν ἐνεργειῶν) τί θέσι θὰ κρατήσουν οἱ ἐπίσκοποι αὐτοί τὴν στιγμὴ ποὺ ἔχουν ὁρκιστεῖ δημοσίως νὰ ὑπακούουν στὰ κελεύσματα τοῦ Πατριάρχη; Τί ἀποτελεσματα θὰ ἔχουν τέτοιες ἐνέργειες στὸ ἠθικὸ ἑνὸς λαοῦ, ποὺ ἤδη στραπατσαρισμένος ἀπὸ τὰ μνημόνια ποὺ ἐπέβαλαν οἱ ἄστοργοι πολιτικοί του θὰ βλέπει καὶ τοὺς πνευματικοὺς ταγούς του νὰ «τάσσονται» ὑπὲρ τῶν πολεμίων; Οἱ νοοπολιτικὲς ἐπιχειρήσεις, ποὺ χρόνια τώρα ἐξελίσσονται στὴν πατρίδα μας, περιλαμβάνουν καὶ τὴν χρησιμοποίησι τῆς ὑπαρχούσης θρησκείας γιὰ τὴν χειραγώγησι τοῦ λαοῦ, ἀφ᾿ ὅσον ἔχουν βρεθῇ ποιμένες νὰ ἀναλάβουν τέτοιον ρόλο λησμονῶντας τῆς πραγματική ἀποστολή τους. Δὲν πρέπει κανεὶς νὰ ξεχνᾶ ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ἀποτελεῖ γαιοπολιτικὸ βραχίωνα τῶν ΗΠΑ καὶ ὅπως βλέπετε δὲν διαστάζει νὰ ἐκτελῇ τὰ κελεύσματά τους ἀκόμη καὶ σὲ περιπτώσεις ὅπου ὁδηγεῖ τὴν Ἐκκλησία σὲ σχίσμα, ὅπως εἶναι ἡ πρόσφατη περίπτωσις τῆς Οὐκρανίας.

Οἱ ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης τὰ τελευταῖα 30 χρόνια φαίνεται ὅτι ἔχουν διολισθήσει σὲ ἁπλοὺς ὑποτακτικοὺς τοῦ Κωνσταντινουπόλεως. Οἱ νεώτεροι γαλουχημένοι μὲ πνεῦμα ὑποταγῆς, οὐσιαστικὰ ἔχουν ἀπεμπολήσει τὴν ἀρχιερατική τους ἀξιοπρέπεια ἔναντι τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Ἡ χειροτονία τῶν δύο αὐτῶν ἐπισκόπων δὲν δείχνει τὸ πῶς τοὺς ἀντιλαμβάνεται ὁ Κωνσταντινουπόλεως; Στὸν Εἰρηναῖο εἶχαν δώσει μία (1) ψῆφο γιὰ ἐκλογή του σὲ ἐπίσκοπο Κνωσσοῦ καὶ φυσικὰ δὲν ἐξελέγη. Ἔρχεται ὁ Πατριάρχης καὶ τὸν κάνει ἐπίσκοπο καὶ τοὺς τὸν στέλνει στὴν Κρήτη, ἀφοῦ ἔχουν πάει στὴν Πόλι, οἱ ἵδιοι ποὺ δὲν τὸν θεώρησαν ἄξιο γιὰ ἐπίσκοπο -διότι ἄν τὸν θεωροῦσαν θὰ τὸν ἐξέλεγαν οἱ ἵδιοι- καὶ ἔχουν παρευρεθῇ στὶς διαδικασίες χειροτονίας του καὶ ἔχουν ἀκοῦσει ὅλους τοὺς ἐπαίνους πρὸς τὸ πρόσωπό του… Τί εἶναι αὐτὸ ἄν όχι περιφρόνησίς τους ἐκ μέρους τοῦ Πατριάρχου καὶ δουλοπρέπεια ἐκ μέρους τῶν ἰδίων; Δὲν τὸν κάνετε Δεσπότη; Θὰ τὸν κάνω ἐγὼ καὶ θἄρθετε νὰ παρευρίσκεσθε καὶ θὰ σᾶς τὸν στείλω καὶ κάτω. Οἱ αἰτίες αὐτῆς τῆς καταστάσεως εἶναι βαθύτερες, ἀλλὰ γνωστὲς· πλὴν δὲν εἶναι τοῦ παρόντος.

Κλείνω τὸ μικρὸ αὐτὸ καὶ πρόχειρο σημείωμα καὶ θέλω νὰ τονίσω στοὺς συμπατριῶτες μας ὅτι χρειάζεται προσοχὴ καὶ ἐπαγρύπνησις. Οὔτε τὴν πατρίδα μας πρέπει νὰ τὴν ἀφήσουμε ἀπροϋπόθετα στὶς διαθέσεις τῶν πολιτικῶν μας, οὔτε τὴν ἐκκλησία μας ἐπίσης στὶς φιλοδοξίες ἤ τὴν ἀνεπάρκεια τῶν ἑκάστοτε ποιμένων. Ἐκκλησία εἴμαστε ὅλοι μαζί, ἕνα σῶμα μὲ κεφαλὴ τὸν Χριστό καὶ μόνον αὐτὸν, ἀλάθητος δὲν ὑπάρχει, μόνον ἡ Σύνοδος ἀποφασίζει –τῆς κάθε ἐπιμέρους ἐκκλησίας γιὰ τὰ δικά της θέματα καὶ πανορθόδοξος γιὰ θέματα τῆς καθόλου Ἐκκλησίας- ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι εἶναι ἵσοι κατὰ τὴν ἀξία, καὶ οἱ πρώτοι εἶναι πρώτοι μόνον γιὰ τὴν τάξι, τὴν εὐταξία. Ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ ἀκούγονται εἶναι ἀντιδημοκρατικὰ καὶ φεουδαρχικά καὶ προέρχονται ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ θέλουν νὰ ἐπιβληθοῦν στοὺς ἄλλους καὶ νὰ τοὺς κατεξουσιάσουν. Δὲν φτάνει κανεὶς νὰ εἶναι διάδοχος τῶν θρόνων, πρέπει νὰ εἶναι καὶ μέτοχος τῶν τρόπων. Μὲ τὸ νὰ χειροτονῆ ὅποιος θέλει ὅποιον θέλει δὲν σημαίνει ὅτι ὁ χειροτονηθεὶς ἀπέκτησε ἀξία καὶ ἐξουσία ἔναντι τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ὅπως φαντάζονται κάποιοι φιλόδοξοι «μιτρομανείς» (ἡ φυσίωσις τῆς εὐπρεπείας τῆς ἐξουσίας-ἀββάς Ἰσαάκ Σῦρος). Τὴν δυνατότητα νὰ ἐπιτελῇ τὰ μυστήρια ποὺ ἐπιτρέπει ὁ βαθμός του τὴν ἔχει, τὴν ἀξία του νὰ κατέχῃ τὸ ἱερατικὸ ἀξίωμα πρέπει νὰ τὴν ἀποδείξῃ διὰ τοῦ βίου του καὶ τῶν ἔργων του. Διὰ τοῦ κρυφοῦ βίου του ἔναντι τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος γνωρίζει τὰ μύχια, διὰ τῶν φανερῶν ἔργων του ἔναντι τῶν ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι βλέποντας τὰ καλὰ ἔργα θὰ δοξάζουν τὸν Θεό καὶ θὰ τιμοῦν καὶ τὸν ἴδιο, καὶ βλέποντας ὅτι ἀκολουθεῖ τὰ θεσπισμένα ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες θὰ ἀποδέχονται τὴν παρουσία του ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ. Διαφορετικὰ ὀφείλουν νὰ διαμαρτύρονται ὑπερασπιζόμενοι τὰ δίκαια τῆς πίστεως. Οὔτε κρίσις εἶναι, οὔτε κατάκρισις ὅπως νομίζουν οἱ κήρυκες τῆς ὑποτέλειας. Κρίσις εἶναι ὅταν περὶ τοῦ βίου ὁμιλεῖ τις, ὄχι περὶ τοῦ δόγματος,-περὶ τὴν δόξαν- ὅπως οἱ ἅγιοι λέγουν.

Καλὰ Χριστούγεννα λοιπὸν καὶ ὁ Χριστὸς νὰ φωτίζῃ καὶ ἐμᾶς καὶ τοὺς τρεῖς δεσποτάδες μας.



ΠΗΓΗ